آدم‌هایی که یک روز عاشق هم بودند نمی‌تونند دوست معمولی بشن چون قلب هم رو شکستن، نمی‌تونند دشمن همدیگه هم بشن چون قلب همدیگه رو لمس کردن. و میشن "غریبه‌ترین آشنا".

به کسی که در جمع‌تان حرف نمی‌زند، فوری برچسب افسرده، منزوی، ضداجتماع و خجالتی نزنید. شاید او می‌خواهد خودش انتخاب کند که با چه کسانی معاشرت کند. سکوت شاید در شخصیت اوست. شاید حرفی ندارد و یا شاید از شما خوشش نمی‌آید.

بعضی وقت‌ها تنها راه فراموش کردن یه آدم دوباره دیدنشه، وقتی می‌فهمی کسی که جلوت نشسته هیچ شباهتی با کسی که زمانی می‌شناختی نداره.

دیگر آمدنت مرا زنده نمی‌کند. بمان همان‌جا که برایش مرا ترک کردی.

اگر برگشتند، فراموش نکنید که چگونه رفتند.

وقتی دستت با اتو می‌سوزه درد سوختگیش فقط واسه چند ساعته ولی اثرش برای مدت‌ها رو دستت می‌مونه؛ دوباره بخون ما درمورد سوختگی حرف نمی‌زنیم!

‌حرف حق می‌زنی عزیزم ولی، باید یاد‌ بگیری هر حقیقتی رو تو صورت طرف مقابل تف نکنی؛ روح و روان آدما از هر حقیقتی عزیزتره.

اون این‌قدر بیکار نیست به من پیام بده؛ ولی من اون‌قدر مغرورم که بهش پیام ندم.

اگه واقعا‌‌ کسی روا دوستش دارید، هیچوقت چشم‌هاش را با اشک، گوش‌هاش را با دروغ و قلبش را با زخم تزئین نکنید!

گفته بودی مرگ ما را از هم جدا می‌کند نام آن فرد غریب تازه، گویی مرگ بود.

حالا فهمیدی چرا مادر همیشه می‌گفت نذار فروشنده بفهمد خیلی خواهان آن محصولی؟ دوباره بخون، ما درمورد فروشنده و خرید محصول حرف نمی‌زنیم.

دل کندن از کسی که تنها تو تا خرخره دوستش داری خیلی سخت است، اما ماندن کنارش هم خیانت بزرگی است به خودت.

آدم‌ها می‌روند اما خاطرات و یادشان تا همیشه باقی می‌ماند. «مثلا من هنوز هم آهنگ موردعلاقه‌ی تو را که می‌شنوم، بدنم یخ می‌کند.»

قله‌ای که چندین بار فتح بشود، تبدیل به تفریحگاه عمومی می‌شود! دوباره بخون، ما درمورد کوهستان و فتح قله حرف نمی‌زنیم.

شما آن‌جا باختید که; صداقت داشتید، با آن‌هایی که سیاست داشتند.

اون راه، راه من نبود، به‌خاطر تو اومده بودم و الان؟ من وسط راهی رها شدم که نمی‌دونم برم جلو یا راهی که اومدم رو برگردم.

من از کسانی که دوستشان دارم بیشتر می ترسم، زیرا تنها آنان هستند که می توانند مرا برنجانند.

خلاصه‌ی بودن‌هایشان چه بود؟ آمدند قلب ناامید ما را امیدوار کردند، و سپس رفتند.