دود می خیزد ز خلوتگاه من. کس خبر کی یابد از ویرانه‌ام؟ با درون سوخته دارم سخن‌. کی به پایان می‌رسد افسانه‌ام؟ دست از دامان شب برداشتم تا بیاویزم به گیسوی سحر ‌. خویش را از ساحل افکندم در آب، لیک از ژرفای دریا بی‌خبر . -سهراب سپهری