نشود فاش کسی آنچه میان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان من و توست گوش کن با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست هوشنگ ابتهاج

در هوایت بی قرارم روز و شب سر ز پایت بر ندارم روز و شب “مولانا”

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا به خال هندویش،بخشم سمرقند و بخارا را