آن چنان میفشرد فاصله راه نفسم؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎که اگر زود اگر زود بیایی دیر است . . .

بی تو این شهر برایم قفسی دلگیر است؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎شعر هم بی تو به بغضی ابدی زنجیر است . . .

گفتیم به پیری رسیم توبه کنیم؛◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎از بس که جوان مرد کسی پیر نشد . . .

در شهر خرابات کسی پیر نشد؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎از خوردن آدمی زمین سیر نشد . . .

از این سکوت گریزان . . . ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈◡̈⃝︎و از آن صدا بیزار . . .

تمام خانه سکوت . . . ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎و تمام شهر صداست ؛

◡̈⃝︎کاش میشد پشت پا زد بر تمام زندگی ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎داستان عمر خود را گونه ای دیگر نوشت . . .

کاش می شد سرنوشت خویش را از سر نوشت◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ کاش میشد اندکی تاریخ را بهتر نوشت . . .

◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎عاشقم کردی◡̈⃝︎◡̈⃝︎ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ و در اوج ، ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎رهایم کردی . . .

در خودم گم شده بودم؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝◡̈◡̈⃝︎تو صدایم کردی . . .

◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎تو مرا دیدی و◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ از دور به بیراهه زدی . . .

تو نگو نه◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ دل دیوانه ی من ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎کور که نیست . . .

عاشق شعر شدم ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎شعر زمین گیرم کرد.

تو نبودی و تب فاصله ها ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎پیرم کرد . . .

بیگانه شوم◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ زه تو ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎که بیگانه پرستی!

آزار کشم◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ گر زه تو ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎بیگانه نباشم!