اميدوارم خدا برات خوب بخواد، قشنگ بخواد، بهترينارو بخواد اونى كه تو دلته رو بخواد، چيزى كه ذوقشو دارى و بخواد!

وقتی یکی داره تلاش میکنه خوشحالت کنه، حتی اگه نتونه هم خیلی با ارزشه.

کسی تو این دنیا دیوونه نیست فقط کافیه با استاندارد های جامعه جور نباشی، کم کم دیوونت میکنه...

‏خیلی پختگی میخواد که آدم بپذیره نرسیدن، شکست، بی عدالتی و از دست دادن، جزئی از زندگیه...

تنها بودن بهتر از بودن با آدم‌های اشتباهه.

بچه که بودم از هیولاها میترسیدم،بزرگ که شدم فهمیدم آدما ترسناک‌ ترن!

𖹭 هیچوقت نزار روحت خسته‌تر از بدنت بشه ...

واقعا چه اهمیتی داره؟ تو دیگه هیچوقت به این سن برنمیگردی ! این زندگی توعه یادت باشه قرار خوش بگذره.

یکی از سخت ترین خداحافظی ها، خداحافظی با سریالیه که تونسته بود حواستو پرت کنه.

سندروم INTP داشتن این شکلیه که هیچوقت نمیتونی از دست افکار سمی و تاریک توی سرت خلاص بشی یا اونقدری خودت رو خوب نمیشناسی که حتی بدونی چی داره از درون عذابت میده و تنها کاری که ازت برمیاد خودخوریه. (👤)

بعضی وقتا آدم وقتی ناراحته گریه نمیکنه ولی حواس پرت میشه کیلیداشو جا میذاره لیوان از دستش میوفته به یه نقطه خیره میشه و وقتی باهاش حرف میزنی میگه ببخشید نفهمیدم میشه یبار دیگه بگی؟

خیلیامون با کمترین تقصیر بیشترین تقاص رو پس دادیم... (👤)

قدر اونایی که بخاطرتون صبر میکنن رو بدونید، اوناییکه برای دیدنتون، برای حرف زدن باهاتون، برای داشتنتون تلاش میکنن! باور کنید خیلی کم پیش میاد کسی شمارو با همه ی نقص هاتون دوست داشته باشه‌؛ کم پیش میاد کسی نبودن شمارو به بودن یکی دیگه ترجیح بده، کم پیش میاد کسی اونقدر دوستتون داشته باشه که مثل یک مادر توی هر لحظه‌ی زندگیش نگران شما باشه. اگر یکی از اینارو دارید،قدرشو بدونید. (اگه دارید...)

لبخـند‌ هرگز‌ ملاک‌ شاد‌ بودن‌ نیست...

‏یه مرحله از زندگی هم وجود داره که بهش میگن " بی تفاوتی ناشی از صبر بیش از حد " که دیگه مثل گذشته برای نبودن ها بی قراری نمیکنی و قبول کردی که کاری از دستت برنمیاد .

اونجایی باختم که احساساتم نزاشت جوری با ادما رفتار کنم که باهام رفتار میکنن.

چیزی ب اسم بازگشت صمیمیت از دست رفته وجود نداره

اما در نهایت، انسان برای زندگی به شجاعت بیشتری نیاز دارد

میدونی باید چطوری زندگی کنی؟باید جوری زندگی کنی که یه روزی داستانایی برای تعریف کردن برای نوه هات داشته باشی،باید از ماجراجویی هایی که داشتی ،تسلیم نشدن هات،تجربه ،شیطونی کردنات براشون تعریف کنی،نه اینکه بهشون بگی ،من فقط توی تختم دراز کشیدم و زندگی نکردم. (ولی... زندگی بعضیامون رو نمیشه تعریف کرد)

به زندگی که فکر میکنم میبینم کتابا همیشه نجاتم دادن،فیلما،سریالا،موزیکا نجاتم دادن. آدم ها؟نه،هیچ وقت.

از‌یه‌جایی‌به‌بعد‌دیگه‌چیزی‌با‌عذرخواهی‌کردن‌حل‌نمیشه‌،

دلیل اصلی اینکه اطرافیانم فکر میکنن همیشه حق با اوناست اینه که من هیچوقت حوصله‌ی بحث کردن ندارم. وگرنه ...

فراموش نکن که همکلاسیات دوستات نیستن:))

هیچوقت تنهایی رو یه حس ندیدم ، همیشه برام یه دوست خوب بوده که از دوستی باهاش پشیمونم نکرده..