رفتن‌های واقعی بدون خداحافظی‌ان، بدون دعوا و درگیری، بدون غر زدن و بهونه‌گیری، بدون گفتن دارم میرم که در جوابش بشنوی نرو، دیگه نمیگی ببین من دارم اذیت میشم، دیگه دلت نمی‌خواد یقه‌ش رو بگیری و بهش بگی توروخدا نذار برم، جیغ و داد نمی‌کنی، دیگه مهم نیست، شاید حتی گریه هم نکنی، آدم‌هایی که می‌خوان برن چمدون رو محکم از کمد در نمیارن که صداش رو بشنوی، بی‌سروصدا لباس‌هاشون رو جمع می‌کنن و وقتی حواست نیست میرن. نمیگن خداحافظ من دارم میرم، اصلا هیچ آدمی نمیگه خداحافظ که بسلامت بشنوه،اره عزیزم.