تازگی‌ها، در برابر بی‌مهری آدم‌ها هیچ نمی‌گویم! سکوت و سکوت و سکوت. انگار که لال شده باشم، شاید هم کور و کر! دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله‌اش را. می‌دانی؟ دیر دریافتم که مسئول طرز فکر آدم‌ها نیستم. بگذار هرکه هرچه خواست بگوید! چه اهمیتی دارد؟ من در لاک خود راحت‌ترم. آن‌جا می‌شود آرام و بی‌دغدغه زندگی کرد.

خود را درگیر مقصد نکن از مسیر لذت ببر .

منم اصولا اینجوریم که یا مسئله‌ای برای اضطراب خواهم یافت یا مسئله‌ای برای اضطراب خواهم ساخت