به غم کسی اسيرم، که ز من خبر ندارد عجب از محبت من، که در او اثر ندارد غلط است هر که گويد، که به دل رهست دل را دل من ز غصه خون شد، دل او خبر ندارد

گیرم درخت، رنگ خزان گیرد تا ریشه هست، ساقه نمی‌میرد

آن کس که به عیب خلق پرداخته است زان است که عیب خویش نشناخته است

بچه ها میگن زمان آدمها رو عوض می‌کنه اشتباه نکنیم ، زمان حقیقت آدمها رو روشن میکنه زمان قیمت رفاقتها رو معلوم میکنه زمان عشق رو از هوس جدا میکنه و راستی رو از دروغ زمان هرگز آدمها رو عوض نمیکنه

‏هرگز منشین متر بزن خوبى خود را اندازه‌ی خوبى به ندانستن آن است

دل به شادی‌های بی مقدار این عالم مبند زندگی تنها فرازی در نشیبی ساخته‌ست