من یه خاطره ی خیلی خوب دارم؛ یه بار وقتی از دوستم خواستم که گوشیش رو بده بهم تا یه چیزی رو براش فعال کنم نداد بهم بعد یواشکی رفتم سراغ گوشیش و رمزشو که زدم(یادم داده بود) دیدم که خودش درستش کرده بوده قبل از اینکه من یاد بگیرم و تازه ما بعد ۲ سال همو دیده بودیم بعدش که خواب بود گوشیشو پرت کردم زمین و شکست و مجبورم کرد براش بخرم🤣 آخرشم رفتم براش یه گوشی 9 میلیونی خریدم😶

نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی! به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت، غصه هم می گذرد! آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند. لحظه ها عریانند . به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز…☁️💚