یکی حرف زد پشت دیگری، یکی گفت زشت است چقدر دیگری ...(: یکی شکوند با حرف هایش قلب دیگری. یکی خندید با تمسخر براهداف دیگری ...؛ یکی مسخره کرد علایق دیگری ، یکی تبعیض قائل شد بردیگری و اون یکی سکوت کرد در دفاع از خود! چرا که نبود... شنونده ای منطقی، دوست داشتنی تنها بود تا اینکه… نور امیدی در زندگیش درخشید و بالاخره سراغش آمد…خوشحالی...خنده...امید...تلاش... از بین رفت جای اشک هایش از بین رفت غم هایش… و خوشحال ماند تا ابد!...(:

با من سخن مگو ای نامرد؛