در‌پس‌ هرنگاهی‌ به‌ دنبال‌ چشمان‌ آشنایی‌ میگردم؛چشمانی‌ که‌ هزاران‌ بار‌ خیالش‌ را‌ کردم...

حکایت دریاست زندگی گاهی درخشش آفتاب برق وبوی نمک ترشح شادمانی گاهی هم فرومیرویم چشم هایمان را می بندیم همه جا تاریکی است آرام باش عزیزم من آرام باش... دوباره سر از آب بیرون می آوریم و تلالو آفتاب را می بینیم زیر بوته ای از برف که این دفعه، درست ازجایی که تو دوست داری طالع می شود:)

بعد مجنون ، حال لیلی را کسی پرسیده است؟

برای اولین بار در جهان، دو ماه به هم نگاه میکنند:)

دوست دارم یه شب تا صبح توی خلوت خودم اینجا کتاب بخونم:)

اگه چیزی که من سبز می بینم تو آبی ببینی چی؟..