بالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من کوتاه کرد قصهٔ زهد دراز من بالاخره به غزل شماره‌ی چهارصد دیوان حافظ رسیدمم))))

دیروز روز قشنگی بود، جوری که همراه اون بچه‌ها پنجره های بی‌روح و زمخت رو آبی‌رنگ کردیم و بعد با دست و صورت های رنگی کل مدرسه رو دویدیم و برامون مهم نبود همه با تعجب بهمون نگاه می‌کنند؛ دور هم ناهار خوردیم و درباره همه‌چیز حرف زدیم، دراز کشیدیم تا شاید بتونیم قبل از زنگ فیزیک یکم بخوابیم ولی صدای خنده‌ها نمی‌گذاشت، واقعا قشنگ بود.

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم (امشب به غزل شماره‌ی سیصد و سی دیوان حافظ رسیدمم)