هرچه مرا تبر زدی زخم نشد، جوانه شد

الا ای شمس تبریزی!

بیگانه اند

یه حالت کوتاه، قبل از نابودی

معنای واقعی دویدن چی بود؟

فرشته ایی نگاه کرد،

چیه اسکارلت؟

همش درد بی انتهاست

در تنهایی حس تنهایی نکنیم

کاش بیدار نشوم..

به من سفارش کن،

ارغوان! این چه رازیست که هرسال بهار، با عزای دل ما می آید؟