تو روزی با غمت غمگین ز شهرم کوچ خواهی کرد .. و من در پرنیان خاطرات خویش برای عشق پاک تو به نرمی گریه خواهم کرد:) نمیدونم این شعر رو کی نوشته بودی داخل کتابم؟:)من الان خوندمش و ندارمت

تو رفتی ولی...تو با قلبت به چشمای من قسم خوردی..تک به تک دردهام رو به دوش کشیدی..مژه هام رو نوازش کردی ولی تا به خودم اومدم دیدم نیستی ز کجا بجویمت این دل مبتلای توست :)

افسانه ها میگن وقتی آدم میخنده به کسی نگاه میکنه که با تمام وجود بهش عشق میورزه و میپرستتش.. میدونی من چند وقته نخندیدم؟:)آخه چشمای من رو به تو بود ولی چشمای تو....:)

هرکس تو زندگیش یه نیمه گمشده داره که چه زود چه دیر قراره بهش برسه از هر راهی؛گاهی از نفرت، گاهی از دشمنی و کینه، گاهی از عاشق بودن واقعی ،پس منتظر بمون براش:) این متن نمیدونم کی نوشتم ولی امیدوارم بهش عشق بورزین:)

ملودی های آشنا پر از خاطره هایی ان که گم شدن:) شهر پر از خاطره های گمشده است...بیا جانان من

این دروغ است که گویند دل به دل راه دارد دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد:)

درست همون روزی که باهات خداحافظی کردم فهمیدم روحمو بردی،لبخندم رو بردی،تو تمام من بودی ... تمامم را بردی

قشنگترین چشم ها،بیشترین اشک ها را ريخته اند.

تکرار عشق من و تو تکرار دردسرهای گذشته است. رمان سپیده عشق، اثری از رویا خسرو نجدی