یادآوری خاطرات تلخ گذشته اغلب کار معقولی نیست. این خاطرات مثل مین‌های خنثی­‌نشده‌ای هستند که در میدان وسیعی دفن شده‌اند؛ میدانی که دور تا دور آن سیم خاردار کشیده شده‌ است. با این­ حال هر لحظه ممکن است از سر بدشانسی و بی‌­احتیاطی محض کسی برود آن طرف سیم‌­ها و یکی از آن­‌ها منفجر شود و زندگی را -که خیلی هم چیز معرکه‌ای نیست- حداقل برای مدتی، از آن­چه هست تحمل‌­ناپذیرتر کند. «بهترین شکل ممکن»

بهش گفتم: زندگی ما، زندگی جالبیه هما. بین تراژدی محض و کمدی ناب؛ دائم داره پیچ‌­و­تاب می­‌خوره. یعنی یه‌جور غم‌انگیز، خنده‌داره. یا شایدم یه‌­جور خنده‌دار غم‌انگیز باشه. چیزیم نیست که وسطشو پر کنه. همۀ نکبتی هم که دچارشیم مال همینه… همین که هیچی‌­مون حد وسط نیست هما. هیچی‌­مون. «کافه پیانو»

توهين هايى هست كه هر قدر هم كه آدم با گذشت باشد، نميتواند فراموششان كند. در هر موردى حد و حدودى وجود دارد كه گذشتن ازآن خطرناك است. چون اگر اين حد پشت سر گذاشته شود، ديگر برگشتن از آن غيرممكن است. از كتاب جنايات و مكافات

بسيارى از احساسات ما وقتى به زبان عادى برگردانده ميشوند، كاملا نامعقول و غيرموجه به نظر ميرسند؛ به همين دليل است كه هرگزلباس واقعيت به خود نميپوشند. از كتاب يك اتفاق مسخره

"آدم برای آنکه بتواند عمل کند باید مطلقآ از خودش مطمئن باشد، باید هیچ تردیدی نداشته باشد" اما آدمی که زیاد فکر می‌کند همیشه در تردید است. او آدمی بسیار حساس است، "آدمی با آگاهی و شعور زیاد" که بغض از توهین‌ها و تحقیرهای خیالی سال‌هاست در او انباشته شده است. _ داستایوفسکی

تو حق نداری کسی رو قضاوت کنی که کل زندگیش رو ندیدی، روزای سختش رو حس نکردی، از نزدیک شاهد هیچی نبودی تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته، ولی 'قضاوت' بدترین تصمیمیه که تو گرفتی

جسارت داشته باش و زندگی کن ... اما جوری که خودت دوست داری ، نه جوری که دیگران از تو انتظار دارند ! مهم نیست که تا مقصدت می رسی یا نه ، و مهم نیست که تمام آرزوهایت محقق می شوند یا نه ، مهم این است که حال دلت خوب باشد ! پس تا میتوانی شاد باش و از لحظه لحظه ی زندگی ات لذت ببر ... و خودت باش ؛ خودت حاکم و معیار و قاضی کارهای خودت ، خودت همه کاره ی دنیای خودت ، و انگیزه ی آرزوهای خودت ... تو نیاز به تایید هیچکس نداری

اگه بخوای حقتو بگیری ، قضاوت میشی! اگه ساکت باشی ، قضاوت میشی! اگه راه راستو بری ، قضاوت میشی! اگه کج بری قضاوت ، میشی! اینجا چیزیو که خوب بلدن قضاوت کردنه تو هر راهیو بری قضاوت میشی مهم نیست چیکار داری میکنی ، چطور زندگی میکنی تحت هر شرایطی قضاوت میشی! تو راهیو برو که عقل و دلت میگن درسته! مهم اینه که وجدانت آسوده باشه.

زندگی تو خانواده ایرانی اینطوریه که : حریم شخصی نداری درک نمیشی چرا همش خابی چرا همش داری اهنگ گوش میدی حق بیرون رفتن نداری هرچی بشه تقصیر توعه عوض شدی با کی چت میکنی نمراتت چرا بده ‌ خودت حق نداری مسیر زندگی خودتو انتخاب کنی️

هر کاری کردیم پشت سرمون حرف زدن! هر شکلی شدیم پشت سرمون حرف زدن! خودمون شدیم!گفتن جلفه؟ سرسنگین شدیم!گفتن مغروره؟ تا خندیدیم!گفتن سبکه؟ تا اخم کردیم!گفتن خودشو میگیره؟ ساده شدیم!گفتن احمقه؟ تحویل نگرفتیم!گفتن خود شیفته‌س؟ خاکی شدیم!گفتن داره آمار میده؟ وقتی حرف زدن و جوابشونو دادیم! گفتن دیدی حق با ماست لجش گرفته! وقتی حرف زدن و جوابشونو ندادیم! گفتن دیدی حق با ماست لال شده! هرجور شدیم این جماعت بیمار یه چیزی گفتن!️

احترام گذاشتن سخت نیست! چون یکی لباس گشاد دوست داره، عجیب نیست! چون یکی لباس روشن میپوشه، جلف نیست! چون یکی پاشنه بلند دوست داره، کلاس نمیزاره! چون یکی همیشه مشکی می‌پوشه، افسرده نیست! چون یه دختر چادر میپوشه، بیچاره نیست! چون یکی درسش خوب نیست، بی مغز نیست! چون یکی خجالت می‌کشه، گوشه گیر نیست! چون یکی زیاد حرف نمیزنه، افسرده نیست! چون یکی تنهایی بیرون می‌ره، زننده نیست! ‌کاش بفهمیم, احترام ب تفکر و عقیده آدما کار سختی نیست 🌸🌿

هروقت دلت خواست عیب کسی رو بگیری، یادت باشه که تو این دنیا، همۀ مردم مزایای تو رو نداشته‌ن. برشی از کتاب معروف «گتسبی بزرگ»

روح آدمی ممکن است با یکی از این سه ویران شود: با آن‌چه دیگران در حق تو می‌کنند، با آن‌چه دیگران وادارت می‌کنند در حق خودت بکنی و با آن‌چه خودت داوطلبانه با خودت می‌کنی. برشی از کتاب معروف «هیاهوی زمان»

بدترین جنبۀ تنهایی این است که مجبوری تحملش کنی. یا تحمل می‌کنی، یا غرق می‌شوی. باید تلاش کنی تا ذهن گرسنه‌ات را از نگاه به گذشته بازداری تا نابود نشوی. تکه ای از کتاب «یکی مثل همه»