آه ها بادند و میروند. اشک ها آب اند و به دریا میپیوندند، اما وقتی عشق فراموش میشود به کجا میرود؟ -گوستاو آدولفو بکر

و آن سان که مرگ از دهانت چکه میکرد،واژه ی سرخ پرواز شوکرانه از دیار عشق پر کشید و دو پرستو در چشمانت به قاعده فرشته ها بر پیچش هر زخم وسعت جهانم را سرخ تر گریستند..

گیرم که به هر حال،مرا برده ای از یاد.. گیرم که زمان خاطره هارابه فنا داد! گیرم نه تو گفتی نه شنیدی نه تو بودی:) یک بار دلت یاد منه خسته نیفتاد. یک ذره دلت تنگ نشد،خانه ات آباد..