مه گرفته این جنگل تاریک رو آرزو هامون گم میشن بیخود من اینجا تنهام با سایه های شب کجاست نور ماه؟ کجاست امید؟ کاش امیدی باشه به پیدا شدن باید بگردم یک جای بهتر برای موندن پیدا کنم..

یه شعر دیگه..؟ رجینا پر از دروغ بود دلش صاف و پاک نبود میزد نقاب به صورتش گم شده بود اون تو خودش اعتماد کردن به اون کار درستی نبود هرکاری که می‌کرد تقلید ازین و اون ..

فقط یه شعر از خودم.. گهی خوشحال گهی غمگین گهی چون سنگ سرسنگین گهی سرد تر از آب و گهی چون شعله ی خشمگین گهی مهرم گهی ماهم گهی من همچو سرابم گهی بهارم گهی خزانم گهی زمزمه ی خوابم