در غیبت تو اگر مرا دار زدند بر چوبه ی دار منتظرت خواهم ماند..

دیدمش روزی ولی ، او عاشق سابق نبود دست در دست رقیبم ؛ چشم او صادق نبود بی وفا از من نگاه ساده را دزدید و رفت من برایش مرده بودم ، او ولی عاشق نبود

امروز خیلی فکر کردم.. به نظرم چقدر این جمله درسته: "ما بیشتر در ذهنمون رنج میکشیم تا واقعیت"

جناب مولانا در مقام مادر چه زیبا میفرمایند: هر چه بد کردم به او، با لطف خود شرمنده کرد مادرم با هر که دیدم، فرق دارد در جهان...

یکی از بدترین حالت های ممکن اونجاست که جناب سعدی میگن: نه فراغت نشستن نه شکیب به رخت بستن نه مقام ایستادن نه گریزگاه دارم

ولی یه بیت چقدر میتونه زیبا باشه : در حسرتت ماندم ولی من دوستت دارم هنوز حتی اگر هم نشنوی، من دوستت دارم هنوز امشب به جای هر دومان غم می‌خورم محبوب من امشب کنارم نیستی، من دوستت دارم هنوز...