پیرمرد لبخند زد : می دونی چرا ما معمولا نمی تونیم ستاره ها رو ببینیم ؟ دختر کوچک تندی سر تکان داد و موهای بلندش جلوی صورتش را گرفت : نه ‌. پیرمرد آه کشید : ما انسان ها انقدر درگیر دیدن چراغ هاییم که یادمون می ره ستاره ها اون بالان ، ما انقدر دنبال خوشی های کوچکیم که یادمان می ره این چراغ ها نیستن که همیشه روشن می مونن ، بلکه ستاره هان ، اگه همه جا رو تاریک کنی ، اون وقت ستاره ها رو می بینی....