ای درخت آشنا، شاخه های خویش را، ناگهان کجا، جا گذاشتی؟ یا به قول خواهرم فروغ: دست های خویش را، در کدام باغچه، عاشقانه کاشتی؟ این قرارداد تا ابد میان ما برقرار باد: چشم های من به جای دست های تو! من به دست تو آب می دهم تو به چشم من آبرو بده! من به چشم های بی قرار تو قول می دهم: ریشه های ما به آب، شاخه های ما به آفتاب می رسد، ما دوباره سبز می شویم! -قیصر امین پور

واکنش صادقانم وقتی میبینم کسی که عضویتش از نصف منم کمتره دنبال کننده ها و تعداد تستاش از من بیشتره:

اهل كاشانم اما، شهر من كاشان نيست؛ شهر من گم شده است. من با تاب، من با تب خانه ای در طرف ديگر شب ساخته ام. من در اين خانه به گم نامی نمناک علف نزديكم؛ من صداي نفس باغچه را می شنوم؛ و صدای ظلمت را، وقتي از برگي مي ريزد. و صدای، سرفه روشنی از پشت درخت، عطسه آب از هر رخنه سنگ، چكچك چلچله از سقف بهار. و صداي صاف ، باز و بسته شدن پنجره تنهایی . و صدای پاك ، پوست انداختن مبهم عشق، متراكم شدن ذوق پريدن در بال؛ و ترك خوردن خودداری روح. - صدای پای آب (اهل کاشانم) - سهراب سپهری

آی آدم ها که بر ساحل نشسته، شاد و خندانید یک نفر در آب دارد می سپارد جان یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند روی این دریای تند و تیره و سنگین، که می‌دانید -آی آدم‌ها - نیما یوشیج توصیه میکنم شعر کاملش رو بخونید که بشدت قشنگه

اولین اسلایس من در چارسو... گرم یادآوری یا نه من از یادت نمی‌کاهم تو را من چشم در راه‌ام ( یه تیکه از شعر تو را من چشم در راه‌ام، نیما یوشیج)