بمون، واست قهوه آوردم.

اگه میخواستی قلبمو بشکنی باید بهم میگفتی!

گفته بودی بازم هم رو میبینیم....

اگه یک روزی بمیری بقیه تو رو چجوری به یاد میارن؟ با چه چیزی یادت میوفتن؟

‌‌ ‌‌تو خداحافظی کردی و ‌ ‌من تا نفس داشتم گریه کردم .

یادته که بحث میکردیم که کی اون یکی رو بیشتر دوست داره ؟ انگار من برنده شدم.

تنها امیدم این است که روزی تو بفهمی چقدر دوستت داشته‌ام.

جنگ شد، هنوز نمیخوای آدم‌شی؟

گاهی فکر می‌کنم شاید دوستم نداشتی، من تنها زخم‌های گذشته‌ات را خوب درمان می‌کردم.

تو اخرین ذوق من برای دوست دلشتن یه ادم بودی...

هرجای آن کتابخانه را نگاه می کنم نامه های یواشکی مان است . همان نامه هایی که مخفیانه بینمان رد و بدل میشد !

«من دیگر جوان نیستم. من به همان اندازه پیر شده‌ام که تو مرا شکسته‌ای.»

می‌گویند آدم‌ها به وقت مرگ، بوی چیزی را می‌گیرند که بسیار دوستش داشتند و من به هنگام مرگ، بوی موهای تو را خواهم داشت.

او تورا کشته بود اما تو طوری رفتار میکردی که اگر بر سر مزارت شاخه گلی میاورد باز هم اورا میبخشیدی..

قبل از اینکه بیام تو بازی لب پل بودم که خودم رو بکشم اون مرد کت شلواری بهم یه کارت بازی داد،توهم گرفتیش نه؟ من به این چیزا اعتقاد نداشتم اما فکر کردم این یه نشونس برای همین اومدم اینجا؛ تا مامانم بهم افتخار کنه.....

میخواستم اکانتمو پاک کنم از اول شروع کنم ولی اسلایسام گناه دارن. دلم نمیاد ناپدید شن :)

تو بعدها مرا به یاد خواهی آورد مرا که اگر برای همه تبر بودم، برای تو شاخه‌ی نازک و تازه‌ی درختی جوان بودم.

همه‌چیز در او زیبا بود حتی سکوت‌های طولانی و چشم‌های غمگینش .

هیچی واقعی نبود، تو حتی به خودت هم دروغ می‌گفتی.

کافی نبودم مگر نه ؟ اگر بودم بخاطر من هم که می‌شد ؛ حتما می‌ماند .

«چرا گریه میکنی جیمینا؟!.»

«خوبم... خوبم.»دروغ میگفت

«و الان ازم دوری میکنی تا آسیب نبینم؟»

«هنوز هم فکر میکنی من یه فرشته ام؟»