:‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌)

برای آخرین بار نگاه میکنی و برای اولین بار میبینی که چقدر نمی ارزید.!

انتخاب من نوشته ای بود که وقتی اونو می‌خونی لبخندی به وسعت چال روی گونه ات رو صورتت بشینه اما قلم سرنوشت انتخاب دیگه ای داشت

باور کن تهش هیچکی نمیمونه و تازه نکته جالب اینه همونایی که بهت گفتن همیشه کنارتم زودتر از همه میرن

آره دوست عزیز.

حتی طبیعت نیز گاهی برای آرام کردن روح خود نیاز به فریاد زدن دارد (رعد و برق)

با سرانگشتان لرزان مینویسم نامه ای تا بخوانی قصه ی پر غصه ی دیوانه ای جای پای اشک ها بر هر سطور نا مه ام با جوابت چلچراغ میشود ویرانه ای