کتابی از جنس غم

و او با چشمانی که هرگز نمیدید، رفتن عزیزانش را دید

جمله آخر این بود :در تاریکی مطلق،فهمیدم نور واقعی در قلبم می‌تابد و این کافیست.

من نابینا بودم ولی حداقل خوبی هارو می شناختم ولی شما با چشمانی بینا همه چیز را تیره و تار میدیدید

اکنون تنها کسی که قول داده بود تا ابد کنارش بماند، نابینا شده بود. دختر گفت: به من قول بده که مواظب چشمانم باشی…،، (یه نفر که می‌تونه پیشش باشه؟)

اون خوابید چشماش هاش رو بست و یکم بعد بیدار شد عجیب بود اما حالا دیگه اون ميديد دنیای سبز و زیبای قشنگ رو حالا دیگه در آرامش بود حالا دیگه هر چقدر می خواست می تونست از دیدن اطرافش لذت ببره چون الان دیگه اون در بهشت بود ...

شاید آنها را نمیدیدم، اما قلب مهربان آنها را دیدم:)

و من چیزی ندیدم اما شنیدم . آنها رفتند و قلب من افتاد و هزاران تکه شد .

و اون از افسردگی ف.و.ت کرد