افسردگی رو تو چی میبینی؟

افسردگی یعنی دیگه وقتی مادرت لبخند میزنه لبخند نزنی🙃❤️‍🩹

یعنی لبخندتو حفظ کنی درحالیکه درونت داره ویرون میشه:))

برای من افسردگی یعنی فرد دیگه خوشی ای نداشته باشه خیلی نا امید به زندگی نگاه کنه هر روز به سر درد بیدار شه و از خودش متنفر باشه و به چیزی علاقه ی نداشته باشه

یه بی حسی و بیحالی خالصه هیچ حسی به اتفاقات اطرافت نداری؛انگار داری توی یه جعبه زندگی میکنی... هیچ چیزی وجود نداره که احساساتت رو جریحه دار کنه.از ته دل نمیخندی،از اعماق وجود گریه نمیکنی انگار یه رباتی که تنظیمش کردن فقط برای ادامه دادن.بدون هیچ انگیزه یا حس درونی هیچ شوقی نداری؛ولی مجبوری که همچنان طاقت بیاری انگار جهان اطراف،سیاه و سفیده.هیچ رنگی نداره.اتفاقات مختلف،هیچ تفاوتی باهم ندارن پی نوشت*من خودم افسردگی رو تجربه نکردم.ولی فکر نکنم بهتر ازین بشه توصیفش کرد(=

1.گریه های شبونه طولانی 2.تنفر از خود و دیگران 3.بی حس شدن نسبت به چیز هایی که قبلا مورد علاقت بودن 4.افکار خود*شی و... خیلی زیادن حوصله تایپ ندارم خیلی که نه ولی همچنان حوصله ندارم😅

تاریکی،سردرگمی،ناراحت و پشیمونی،اتاقی سرد و تارک، بارونی که هیچوقت بند نمیاد

اینکه دیگه هیچ انگیزه و امیدی نداشته باشی... دیگه هیچی نخندونتت و بی حس نسبت به همچی باشه.اینکه برای مدت طولانی ای هیچی و هیچی نتونه خوشحالت کنه و همش حس غم تو وجودت باشه.برای مدت خیلی طولانی.وگرنه ی حس غمگین بودن افسردگی ب حساب نمیاد به نظرم.وگرنه اینجوری بیشتریا افسرده ب حساب میان!

بغض تو گلو...

راستش شاید فکر کنین بیشتر آدمای افسرده از ظاهرشون معلومه ولی نه!! به ظاهر نشون نمیدن و اغلب لبخند میزنن و سعی دارن که دیگرانو بخندونن و جوری نشون بدن که همه چیز اوکیه

نمیدونم چجوریه،و نمیخوام هم بدونم، میدونم که هروقت افسردگی نمیگیرم،من آدم شادیم،و بابتش خیلیم خوشحالم.

شاد بودن و خندیدن تو هر شرایطی

نبود هیچ نقطه امیدی و باختن خودت

دیگه بقلش نکنی:)

وقتی هیچ هدفی نداشته باشی و مقصد مشخصی نداری، وقتی طرد میشی، کم کم افسردگی می گیری. دیگه هیچ چیز کوچیک نمیتونه خوشحالت کنه، از دنیا و خودت و همه بیزار میشی، دلت میخواد دیگه وجود نداشته باشی...💔

ارزش چیزی که نداری رو اونموقع درک میکنی.....

کمبود محبت