تحلیل عکس

کاری که قوه ی تخیل میتونه با آدم بکنه که کل دنیای افسرده را رها کنه و دنیای شیرین خودش را داشته باشه

وقتی ارتفاع بره بالا سطح اکسیژن میاد پایین و ادم توهم میزند (توضیح کاملا علمی از طرف یک intj )

این تصویر دو بخشی داره؛ قسمت بالایی یه فضای خیالی و فانتزی رو نشون می‌ده با موجودات عجیب و غریب، موجوداتی که انگار توی یه دنیای جادویی و متفاوت زندگی می‌کنن. این دنیا پر از رنگ و نشاط به نظر میاد. قسمت پایینی خیلی به واقعیت امروزی نزدیک‌تره، یه خیابون شلوغ و پر رفت‌وآمد که مردم دارن توش زندگی معمولیشون رو می‌گذرونن. یه نفر با حالت توصیف‌ناپذیری توی هوا معلقه، که انگار از واقعیت جدا شده یا شاید تو عالم خیال غرق شده. من خیلی صاحب این مسابقه رو دوست دارمممممم (:

جهانی که در آن به سر می برم قشنگم لایک یادت نره

برداشت من اینه که عکس پایین نشون میده ادما فقط به دنبال منفعت خودشونن و دقت کنین به هیچ کس دیگه ای نگاه نمیکنن و با خودخواهیشون دنیا خاکستری رنگ و بی روح شده ما نوجوونا که باید مثلا بمب انرژی باشیم با دیدن مردم این شکلی روحیمونو از دست میدیم و مجبور میشیم به پس ذهنمون پناه ببریم؛اون جهانی که خودمون خالقشیم و خیلی قشنگ و بامزست اما تنها یه رویاست و یه تصویر.نتیجه کلیم اینه مردم اطرافمون به شدت تاثیر میذارن روی حال و احوال و مود و برونگرا_درونگرا بودن ما

رویا راهی برای فرار از دنیای سرد و غمگین

از دنیای واقعی خوشمون نمیاد پس . . . میریم توی دنیای تخیل زندگی می‌کنیم ! 💔

از دست فشار روانی اجتماعی خانواده درسی و تنهایی به رویاهایت پناه بردی و داری سعی میکنیم که از واقعیت دور شی تا از شدت فشار روحی و روانی از دست نری مثل زندگی بیشتر نوجوان های ایران

شاید درست نباشه،اما حس میکنم منظورش اینه که فقط با وجود رویاهات میتونی حس و حالتو زنده نگه داری...

به دنیای تخیلاتم سفر میکنم ، شاید دراین راه کمی سختی بکشم ولی این بهتر از دنیایی با ادمان بی روح که فقط بدنشان زنده است

تو دنیای خیال زندگی کردن، بهتر از توی دنیای تاریکِ واقعی زندگی کردن هست. بیخیال همه چیز و همه کس، با تخیلاتت زندگی کن💪🏻 اگه خوب بود لایک کن❤

خودم زمانی کی راجب آینده ام فکر میکنم و انگار از زمان حال جدا میشم تا حس بهتری بگیرم🫠🫂

دنیای واقعی بی رحمه بخاطر همین ما یاد میریم توی خیال هامون زندگی کنیم

روی آوردن به رویا پردازی برای فرار از دنیای واقعی

همیشه تو ذهنم اینه من بچه نیستم ولی ... همیشه یجایی اون بالا ها بالاتر از آسمون همیشه یجای ناشناخته هست که هیچکی ازش خبر نداره اون تویی که با یکم سختی این دنیای پیچیده رو رها میکنی و با تلاش به اون بالا بالا میرسی جایی که مردمش مهربونن جایی که هوای پاک داره جایی که عشق تنفس میشه!

:فقط یک بار زندگی می کنم ولی از این زندگی فراریم و برای فرار ازش به رویا ها وخیالاتم متصل می شم...🤐 یا : تنها چیزی که من و از این عالم و جهان دیگه جدا می کنه فقط و فقط خودم هستم🤐

توی شهری که هیچکس رو نداری و تنهایی و همچی برات حوصله سر بره تو با رویاهات سر میکنی و اونجوری حالتو بهتری میکنی

درستهکل جسم آدم به شهر و کار و زندگی بسته شده اما ذهن جایی مایل ها دورتر از اون مشغله اس

مهی مردم اینطورین...زنگیشون بهترین هم باشه..ناراضین و به دنیای خیالیشون میرن... نمونه اش منم😐🤲 دنیای خیلاتم:😂🤌👆👆

برداشتی که من از این داشتم، گیر کردن بین دو جهان بود، دعوای مغز بین خواسته خودت و خواسته دیگران، تحت فشار قرار گرفتن از طریق جامعه و ذهنیت و خواسته قلبی و واقعی خودت. من خواسته قلبی رو ترجیح میدم. لزوماً به این معنی نیست که غیر واقعی و خیالیه، موضوع اینه که خوشحال ترم توی این بعد از زندگیم.

فرار از زندگی واقعی و غرق شدن داخلش راسته یا نه؟!😢💓

اینکه حسمش توی دنیای واقعی پر از درد ب سر میبره و ذهنش با رویا پردازی براش ی دنیای دیگه ب وجود اورده