در جستجوی حنا p4

آری پس ممد سوار بر شتر مرغ به آبادی رسید. پس پیاده شد و به شتر مرغ گفت:« بدان که من هیچگاه تورا فراموش نمی کنم و نظر سلامتی ات پنجاه تست تائید کنم .» شتر مرغ هم به زبان بی زبانی به ممد فهماند که اگر کاری باری ماری زاری کلا هر اری داشتی سوت بزن تا من پرواز کنان بیایم. پس ممد را با این اندیشه که چگونه شتر مرغ ها پرواز می کنند تنها گذاشت و رفت. خلاصه، ممد در جستجوی کاربر شب( دیگه برای اینکه داستان طنز تر شه ایشون رو به شیوه ممد خطاب می کنیم) به این سو و آن سو رفت تا به خانه رسید که انقدر مانند خانه بود که ممد تعجب کرد .

دید روی در خانه نوشته ای هست که نتوانست ان را بخواند، فهمید که این همان کاربری است که مرینت دانا گفته بود به نزدش برود. پس به خود قول داد انگلیسی اش را بهتر کند . بعد بدون اجازه وارد خانه شد. کاربر شب ابتدا جا خورد و خواست اورا بیرون کند، بعد دلش سوخت و نامش را پرسید، بعد که نامش را دانست با او نرم شد.چون مرینت به او گفته بود ممد کیست پس حتی به این که اسمش را غلط می گفت ایراد نگرفت که بس مهربان بود.

خلاصه، مدتی گذشت و ممد تمام قضیه راهک هارا شرح داد. کاربر شب گفت:« نزدیک راهک به ارمیستان راهکی است که از اینجا به جنگل اوتاکوان می رسد.آیا ان را می خواهی بدانی؟»ممد که توصیه های مرینت را نصفه و نیمه از یاد برده بود گفت:« اری می خواهم ای کاربر شب!» کاربر شب گفت:« من از تو یک سوال می پرسم، اگر خوب جواب دادی و من دانستم که نیتت پاک است راهنمایی ات می کنم ، اگر نه چیزی نمی گویم.حال سوال این است:تو چرا زنده ای؟»

ممد بدون فکر قبلی جواب داد:« که آب هویج بستنی بخورم!»(فقط جهت طنزه ناظر جان)کاربر شب اندکی به ممد نگاه کرد و بعد گفت:« واشگفتا! یا تستچی اعظم! یا ناظران تست رد کن! یا میراکولران! یا ارمیان! یا بلینکیان! یا اوتاکوان ! یا کیپاپران! یا...» خلاصه، چند ساعتی در شگفت بود تا ان که اضافه کرد:« این بهترین و زیباترین جوابی است که تاکنون شنیدم! پس بیا چند ساعتی آب هویج بخوریم و بعد من تو را راهنمایی کنم به آن جنگل.»

پس ممد و کاربر شب روز ها آب هویج بستنی خوردند تا آن که هویج های شهر تمام شد. پس کاربر شب ممد را به محلی رساند که بسیار عجیب بود و خالی از هرگونه جاندار. کاربر شب از ممد خواست که نگاه نکند، وقتی ممد چشم هایش را بستاو وردی خواند و کاری کرد که در وازه ای ظاهر شد، پس به ممد گفت :« این دروازه به جنگل اوتاکوان راه دارد، اما اگر به درونش بروی نمی توانی برگردی مگر وقتی که به ارمیستان برسی و در انجا با چوب شور ملاقات کنی. او آرمی سر سختیسی اما به دلایلی با من دوست است و اگر به او این نامه که به تو دهم، دهی، راهکی نشانت دهد که به این جا بیایی(راهک ها یک طرفه اند).» پس ممد کاغذی مهر شده را (یعنی رویش مهر زده بود و امضا کرده بود) از کاربر شب گرفت و از او تشکر کرد و بعد به درون دروازه رفت.

وقتی از دروازه گذشت تازه به یاد آورد که مرینت به او گفته بود به اوتاکوان نزدیک نشود. خواست برگردد که دید دروازه بسته شده، پس به خدای خودش توکل کرد و نذر کرد اگر زنده و سالم حنا را یافت داد و دهش کند و تست ها قبول کند که کاربران خوشنود گردند. پس به امید یافتن حنا به سوی راهی نا مشخص در دل جنگل رفت... اما ممد نمی دانست که چشم هایی او را می بینند ...