♡sᴏᴏsʜᴜ ¦ ᴏɴᴇsʜᴏᴛ♡

بعد از یک و نیم سال درس خوندن تو فضای مجازی حالا باید به مدرسه میرفت... بعد از پوشیدن لباس فرمش، آرایش ملایمی کرد و بعد از برداشتن کیفش و خدافظی با مامانش از خونه خارج شد... بعد از چند دیقه به دبیرستانی رسید که آخرین بار یک و نیم سال پیش دیده بودش... لبخندی زد و وارد ساختمون شد... بیشتر بچه ها کنار دوستاشون بودن و باهم میگفتن و میخندیدن... یه عده هم دوستای جدیدی پیدا میکردن ولی اون نه تنها تو این مدت هیچ دوستی نداشت بلکه بخاطر درونگرا بودنش رفاقت با آدمای جدید براش سخت بود... ~اوه اون باید شوهوا باشه. با شنیدن اسمش سمت صدا برگشت و با دوتا دختر کیوت مواجه شد ~یه شوهوا؟ +ب... بله خودمم ~یااااا منم یوکی... چندباری تو مجازی باهم حرف زدیم +عا... آره درسته یادم اومد. یوکی کسی بود که تو این مدت به لطف استوریایی که میذاشتن و گروهای موسیقی موردعلاقشون چندبار تونسته بودن باهم حرف بزنن... یوکی به دختری که کنارش ایستاده بود اشاره کرد و گفت ~این دوستم سویونه که سال قبل وارد مدرسه ما شده +عااا که اینطور خوشبختم سویونا. شوهوا گفت و دستشو سمت سویون دراز کرد و طولی نکشید که سویون دستشو بگیره و با لحن گرم و صمیمیش بگه ×منم همینطور عزیزم. یوکی بینشون قرار گرفت و دستاشو روی شونه های دوستاش انداخت ~تو کلاس باید کنارهم بشینیما قبوله؟. شوهوا و سویون باهم حرف یوکی رو قبول کردن و به سمت کلاسشون راه افتادن... ~نظرتون چیه ردیف آخر بشینیم؟ +موافقم. سویون نگاهی به ردیف آخر انداخت و گفت ×خیله خب منم موافقم. باهم به سمت سه تا صندلی خالی تو ردیف آخر رفتن روشون جا خوش کردن... یوکی و سویون حرف میزدن و شوهوا فقط به حرفاشون گوش میکرد و گاهی فقط خندش میگرفت... نگاهش اتفاقی به در کلاس افتاد که همون لحظه دختری وارد کلاس شد که علاوه بر جلب کردن توجه پسرای کلاس، توجه دخترارو هم جلب کرد و شوهوا هم یکی از همون دخترا بود... محو تماشای اون دختر شده بود... موهای سیاه رنگشو آزاد گذاشته بود و چتریاش پیشونیشو پوشونده بودن... دختری که ردیف جلوشون نشسته بود گفت =سوجینا بیا اینجا. و از اون لحظه این اسم توی قلب و ذهن شوهوا حک شد... دختری که همین چند لحظه پیش تونسته بود همه توجهارو به خودش جلب کنه سمت دختری که صداش زده بود رفت و رو صندلی کنارش نشست... ~شوهوا با توام نظرت چیه؟ +چ... چی؟. یوکی خندید و گفت ~حواست کجاست؟. شوهوا دستپاچه شد و گفت +ب... ببخشید... چی گفتین؟. سویون خبیثانه خندید و گفت ≈نکنه تو ام روش کر0اش زدی؟. با حرفی که زد صدای خنده یوکی بلند شد و شوهوا با مشت عصبیش به دست سویون کوبید +اصنشم اینطور نیس. معترضانه گفت و جوابی جز خنده نگرفت

روز اول به آشنایی معلم با بچه ها گذشت و درسی داده نشد البته بجز ریاضی که معلم همین روز اول میگفت عقبیم... بعد از چند ساعت بالاخره زنگی که نشون میداد وقت رفتن به خونست به صدا در اومد اما شوهوا تو این مدت نتونسته بود حتی یه کلمه با دختری که کمی قبل تر فهمیده بود اسمش سئو سوجینه حرف بزنه. به محض ورودش به خونه با ماد0رش که با برق تو چشماش بهش نگا میکرد مواجه شد... =روز اول مدرسه چطور بود؟. باید در جواب ماد0رش چی میگفت؟ میگفت روز اول مدرسه‌ درحالیکه میخواست به سوجین نزدیک بشه تموم شد؟. بعد از تموم شدن تکالیفش روی تختش دراز کشید... بی صبرانه منتظر فردا بود... فردایی که امیدوار بود حداقل بتونه حال سوجین رو بپرسه... تو همین افکار آروم آروم خودشو به دست خواب سپرد. صبح روز بعد با اینکه دوست داشت بیشتر بخوابه اما بخاطر سوجین از خواب بیدار شد چون امیدوار بود امروز بتونه باهاش صحبت کنه... بعد از خوردن صبحونه آماده شد و پیاده به سمت مدرسه راه افتاد... زودتر از همه رسیده بود و کسی تو کلاس نبود... به سمت ردیف آخر راه افتاد و روی صندلیش جا خوش کرد... خواست نفسش رو که بخاطر راه رفتن از نظم خارج شده بود منظم کنه که با ورود سوجین به کلاس، نفس کشیدن رو به کل فراموش کرد _سلام شوهوا شی صبحت بخیر. با شنیدن صدای سوجین به شک افتاد... تو دلش غوغا شده بود... «با من بود؟» جمله ای بود که تو ذهنش نقش بسته بود... با شنیدن دوباره صدای سوجین از عالم خودش بیرون کشیده شد... _چیزی شده؟. هول هولکی جواب داد +عا... س.. سلام... صبح تو ام بخیر... آ.. آره خوبم. سوجین لبخند کیوتی تحویلش داد و سرجاش نشست... چند دیقه تو سکوت گذشت تا اینکه شوهوا بالاخره تصمیم گرفت سکوت رو بشکنه +سوجینا من درس اول ریاضی رو متوجه نشدم میشه یبار برام توضیح بدیش؟. سوجین که با شنیدن صدای شوهوا سرشو به عقب برگردونده بود، لبخندی زد و گفت _آره چرا که نه؟ دفترتو بردار بیا اینجا. گفت و به صندلی کنارش اشاره کرد. شوهوا بخاطر گرفتن نقشش ناخواسته لبخندی زد و بعد از برداشتن دفترش به سمت سوجین راه افتاد... مدتی گذشته بود و تو این مدت سوجین مدام درحال توضیح دادن بود اما شوهوا به هیچی جز سوجین توجه نمیکرد و حتی سوجین هم متوجه این موضوع شده بود پس یهویی دست از توضیح دادن برداشت _شوهوا حواست هست؟ +آ... آره _پس یه مسئله بهت میدم که مطمئن شم یاد گرفتی. شوهوا که درس رو بلد بود و این خنگ بازیشم بخاطر وقت گذروندن با سوجین بود، خندید و گفت +باشه... قبوله. سوجین که فکر نمیکرد شوهوا چیزی یاد گرفته باشه، بعد از گرفتن سوال دفترو جلوی شوهوا گذاشت و طولی نکشید که شوهوا جواب درست رو پیدا کنه +خب... تموم

سوجین دفترو از دست شوهوا قاپید و در کمال ناباوری به جواب درست شوهوا زل زد... +میشه یه مسئله دیگه ام بدی که حل کنم؟ _آره. به حدی سرشون گرم تمرین شده بود که متوجه اومدن بچه ها نشدن... همچی داشت خوب پیش میرفت تا اینکه یونا، دختری که کنار سوجین مینشست از راه رسید _شوهوا بلند شو. ولی انگار شوهوا امروز حسابی رو شانس بود چون همون لحظه معلم وارد کلاس شد و یونا مجبور شد رو صندلی شوهوا بشینه. اون زنگ کنار سوجین گذشت و زمان مثل همیشه وقتی شوهوا خوشحال بود جوگیر شد و زودتر از همیشه گذشت... زنگی که نشون میداد وقت استراحته به صدا در اومد و طولی نکشید که یونا همراه کیفش رو به روی شوهوا بایسته =برو سرجات. شوهوا چشم غره ای بهش رفت و بعد از برداشتن کیفش به سمت صندلیش راه افتاد... سوجین بعد از جمع کردن کتاباش به سمت شوهوا راه افتاد _میای بریم یکم هوا بخوریم؟. شوهوا با ذوق دست سوجین که به سمتش دراز شده بود گرفت و گفت +آره بریم. تو سکوت کنار همدیگه قدم میزدن و انگار هیچکدومشون قصد شکستن سکوت بینشون رو نداشتن... حتی شوهوایی که کنار سوجین به برونگرا ترین حالت ممکنش در میومد هم موضوعی واسه باز کردن بحثشون پیدا نمیکرد... سوم شخصی که به جمعشون اضافه شد و موفق شد که سکوت بینشونو بشکنه یونا بود... =سوجیناااا دنبالت میگشتم. سوجین نگاهشو به یونا که حالا بین خودش و شوهوا قرار گرفته بود داد و گفت _با شوهوا اومدیم بیرون یکم هوا بخوریم. یونا لبخند رو مخی زد و گفت =میشه منم باهاتون همراه شم؟. سوجین متقابلا لبخندی زد و از روی مهربونی گفت _آره چرا که نه. یونا خودشو بین سوجین و شوهوایی که اعصابش خورد شده بود جا کرد و همراهشون قدم برداشت... شوهوا به قدری عصبی بود که میتونست همونجا تو مدرسه با دستای خودش یونا رو خ0فه کنه. زنگ تفریح با حرفای چرت یونا به سوجین تموم شد و شوهوا میتونست قسم بخوره که حتی یه کلمه از حرفاشم نفهمیده... خوشبختانه زنگ بعدی زنگ ورزش بود و شوهوا مجبور نبود با اون سردرد که بخاطر حرفای یونا شروع شده بود بشینه سر کلاس و به چرت و پرتای معلم گوش بده. لباسای ورزشیشونو پوشیدن و رفتن حیاط تا بعد از گرم کردن والیبال بازی کنن... از شانس خوبش با سوجین تو یه تیم افتاده بود... بعد از چند دیقه بازی کردن خسته شد و روی نیمکت نشست و طولی نکشید که سوجینم بهش اضافه بشه _خسته شدی؟. سوجین درحالیکه داشت در بطریشو باز میکرد تا آب بخوره پرسید و شوهوا به تکون دادن سرش اکتفا کرد. سوجین در بطری رو بست و اونو تو کیفش گذاشت و رو به شوهوا گفت _میای بریم کتابخونه؟. شوهوا لبخندی زد و با کمال میل قبول کرد... با هم به کتابخونه مدرسه رفتن و سوجین مشغول گشتن بین کتابا شد...

شوهوا که بار اول بود به کتابخونه میومد متعجب به کتابا نگاه میکرد... بالاخره تصمیم گرفت سوالی که ذهنشو درگیر کرده رو از سوجین بپرسه +دنبال چه کتابی میگردی؟. سوجین درحالیکه کتابارو دونه دونه از قفسه بیرون میکشید و چند صفحه اولشونو نگا میکرد گفت _نه کتاب خاصی نیست که بخوام بخونم... تقریبا بیشترشو خوندم. شوهوا که میدونست دو سه روز بیشتر نیست که مدرسه شروع شده متعجب تر از قبل شد و افکارشو به زبون آورد +ولی فقط چند روزه که میایم مدرسه _میدونم... کتابارو خریدم و تو تابستون خوندمشون. شوهوا لبخند پوکر مانندی زد و پرسید +پس الان دنبال چی میگردی؟ _دارم دنبال قدیمی ترین جلد کتابا میگردم. شوهوا لبخندی زد و گفت +میخوای کمکت کنم؟ _آره چرا که نه. شوهوا هم کنار سوجین مشغول پیدا کردن کتابای قدیمی شد... سوجین هربار که کتاب قدیمی تری پیدا میکرد از شدت خوشحالی جیغای خفیفی میکشید و کتابای قدیمی رو از کتابای جدید جدا میکرد تا بخونتشون... اما چیزی که این وسط شوهوا رو اذیت میکرد سکوت بینشون بود... دوست داشت سر صحبت رو با سوجین باز کنه ولی هربار شکست میخورد و موضوعی واسه صحبت پیدا نمیکرد پس تو سکوت از اون لحظات لذت برد... اون لحظه شوهوا از وقت گذروندن با سوجین خیلی خوشحال بود اما نمیدونست وقتی برگردن سر کلاس دوباره همه چیز مثه قبل میشه... دوباره باید از دور حواسش به سوجین میبود... میتونست به جرعت بگه که به یونا حسودیش میشد... اگه حداقل یکم مثل یونا درونگرا بود میتونست به راحتی با سوجین ارتباط بگیره... روزها و هفته ها و ماه ها میگذشتن اما شوهوا هنوزم نتونسته بود به سوجین نزدیک بشه ولی امیدشو از دست نمیداد و میگفت شاید فردا.. شاید روزای بعد بتونم کمی بهش نزدیکتر بشم اما وقتی یادش میومد که یونا الان بهترین دوست سوجینه کشتیاش غرق میشدن... البته نباید حمایتای سویون و یوکی که حالا باهاشون صمیمی تر شده بود رو فراموش کرد... آبی به صورتش زد و نگاهشو به تصویر خودش داخل آینه دوخت... لبخند فیکی تحویل خودش داد و گفت +فقط بیخیال شو... تا کی میخوای با چرت و پرتات وقتشو بگیری درحالیکه اون هیچ علاقه ای به صحبت کردن با تو نداره؟... فقط داری خودت و دوستات و مخصوصا سوجینو اذیت میکنی. رد قطره اشکی که از چشمش روی گونش غلتیده بود رو پاک کرد و به سمت اتاقش رفت تا آماده شه و به مدرسه بره... مثل همیشه اولین نفری بود که رسیده بود... نفس عمیقی کشید و به سمت صندلیش رفت و جا خوش کرد... سرشو رو میز گذاشت و چشماشو بست... خسته بود ولی باید تحمل میکرد... کم کم داشت خوابش میبرد که با صدای خوردن چیزی به پنجره از جا پرید... درست شنیده بود؟... پنجره که پشتش بود رو باز کرد و صدای سوجین که ذوقشو به نمایش میذاشت به گوشش رسید _شوهوا بیا پایین... عجله کن

بدون معطلی از کلاس خارج شد و پله هارو به سرعت برق و باد پایین رفت... دل تو دلش نبود... چه اتفاقی افتاده بود که سوجین اینطوری صداش میزد؟... رفت حیاط و بالاخره سوجین رو پیدا کرد... بخاطر دوییدن نفس نفس میزد +سو... سوجینا چی... چیشده؟. سوجین لبخند بزرگی زد و شوهوا رو در آغوش کشید... شوهوا که از این حرکت یهوییش متعجب شده بود فقط تونست دستشو بالا بیاره و متقابلا سوجین رو بغل کنه... طولی نکشید که سوجین از بغل شوهوا بیرون بیاد و کتابی که تقریبا پوسیده بود رو به سمتش بگیره و با خوشحالی بگه _این قدیمی ترین کتابیه که تاحالا پیدا کردم باحال نیست؟. شوهوا تو دلش بخاطر این حجم از کیوت بودن سوجین غش و ضعف رفت و سعی کرد خودشو ذوق زده نشون بده +یاااا بزار ببینم. کتابو از دست سوجین گرفت و نگاهی به صفحه اول کتاب انداخت... وقتی چشمش به تاریخ چاپ کتاب خورد به قدری متعجب شد که ممکن بود چشماش از حدقه در بیاد +1976؟؟؟ _آره... خیلی قدیمیه +اوهوم. با شنیدن صدای یوکی نگاهشو از کتاب برداشت و به یوکی و سوجین داد ~یاااا اینجایین؟ دارین چیکار میکنین؟. سویون نزدیکتر اومد و دستشو رو شونه شوهوا انداخت ×این چه کتابیه؟. سوجین کتابو از دست شوهوا قاپید و به سمت یوکی و سویون گرفت _تاریخ چاپشو نگاه کنین. حالا سویون و یوکی هم مثه شوهوا متعجب شده بودن ~اینو از کجا آوردی سوجیناااا. سوجین خندید و گفت _از کتابخونه مدرسه پیداش کردم. سویون کتابو گرفت و نگاهی بهش انداخت ×حالا راجب چی هست؟. سوجین شونه ای بالا انداخت و گفت _نمیدونم هنوز نخوندمش... جلدشم تقریبا پوسیده نمیتونم بفهمم موضوعش چیه. به شوهوا نزدیک شد و دستشو دور دست شوهوا حلقه کرد و با خوشحالی گفت _بیا باهم بخونیمش باشه؟. شوهوا که بخاطر این موقعیت ذوق زده شده بود بدون معطلی قبول کرد و وقتی به خودش اومد دید که داره به دنبال سوجین به سمت کلاسشون کشیده میشه... سوجین به صندلی یونا اشاره کرد و گفت _بیا اینجا بشین یونا امروز نمیاد. این بهترین جمله ای بود که شوهوا تو این سال پر از بدشانسی شنیده بود... کنار سوجین جا گرفت و نگاهشو به کتاب توی دست سوجین داد... _انگلیسیه میتونی بخونیش؟. شوهوا که بدش نمیومد اون کتاب رو با صدای سوجین گوش بده گفت +نه انگلیسیم خوب نیست. سوجین چشم غره ای بهش رفت و گفت _یاااا... تو حتی از استادمونم بهتر انگلیسی صحبت میکنی... انتظار داری باور کنم که نمیتونی این کتابو بخونی؟. شوهوا خنده بلندی سر داد و بعد از بالا آوردن دستاش گفت +باشه باشه من تسلیم... میتونم بخونمش. سوجین خندید و گفت _منم هرجارو نتونستم ترجمه کنم از تو میپرسم. شوهوا لبخند مهربونی زد و گفت +خوشحال میشم اگه بتونم کمکت کنم. ....... باهم مشغول خوندن کتاب بودن که یوکی جلوشون ظاهر شد ~میتونم چند لحظه وقتت شما دوتا مرغ عا... ‌. سویون سریع جلوی یوکی رو گرفت و گفت ×خیلی مختصر و مفید بگم که میخواد بهتون خبر اردو رفتنمونو بده

شوهوا خندید و گفت +منکه احتمالا نیام. یوکی که بخاطر حرکت سویون درحال غر زدن سرش بود یهو پوکر شد و گفت ~چی؟ چرااا؟ +عااا... موندن تو خونه رو ترجیح میدم. یوکی که لحن متعجبش با کمی چاشنی خشم مخلوط شده بود گفت ~یاااا انقد گش0اد و یبس نبااااش. از حرف یوکی خندش گرفت اما طولی نکشید که اون خنده ها جاشونو به تحیر و بالا رفتن تپش قلبش بدن... سوجین دوباره بغلش کرده بود؟... داشت چیزی میگفت اما شوهوا برای این بغل ساده انقدر هیجان زده بود که حتی یه کلمه از حرفای سوجین رو نمیفهمید... با دو ضربه که به شونش خورد به خودش اومد که سوجین پرسید _باشه؟ قبوله؟. هاج و واج فقط تونست زیرلب زمزمه کنه +چ... چی؟ _بیا دیگه... بخاطر من... خوش میگذره ها. شوهوا که توان مخالفت کردن با سوجینو نداشت فقط با لکنت گفت +ب... باشه. طولی نکشید که صدای خنده یوکی و سویون بلند شه و شوهوا بیشتر توسط سوجین تو بغلش فشرده بشه ........ تو صف بودن که سوار اتوبوس بشن... طولی نکشید که نوبتشون برسه و سوار بشن... یوکی و سویون جلوتر و شوهوا و یکی از سال بالاییا روی دوتا صندلی عقبشون نشستن... طی مسیر حواس شوهوا دائما به سوجین بود و انگار بغل دستی شوهوا هم متوجه این موضوع شده بود... ≈دوسش داری؟. با سوال یهوییش جا خورد و نگاهشو بهش داد... ترسید که چیزی به مسئولای مدرسه بگه پس سریع انکار کرد +ن... نه سونبه... اونجوری که فکر میکنی نیست اون فقط دوستمه. دختری که کنارش نشسته بود لبخند مهربونی زد و گفت ≈واضحه که دوسش داری +و... ولی... ≈حستو بهش بگو... اشکالی نداره اگه الان ریسک کنی اما اگه سکوت کنی ممکنه بعدا پشیمون بشی. دختر بزرگتر با غم عجیبی که تو نگاهش بود به شوهوا زل زده بود... انگار که شوهوا رو درک میکرد... ≈منم سال قبل مثل تو بودم... اما من سکوت کردم و پسری که دوسش داشتم بر اثر تصادف جونشو از دست داد و این موضوع الان روی قلبم سنگینی میکنه... پس خواهش میکنم حستو بهش بگو... اگه جواب رد بشنوی بهتر از اینه که بعد یمدت افسوس بخوری. شوهوا تلخندی زد و بعد از گفتم +متاسفم. نگاهشو به منظره پشت پنجره دوخت... بعد از حدود نیم ساعت به مقصد رسیدن و شوهوا به همراه یوکی و سویون و سوجین و یونا به اتاقکی که براشون مشخص کرده بودن رفتن و وسایلاشونو یه گوشه گذاشتن و از اتاقک خارج شدن تا یه دوری تو اطراف بزنن (ادامش نتیجه)