(عشق خجالتی من)p4

...به طرز ضایع ای حسودیم شده بود جونگ کوک دست سوجین و گرفت و برد وسط تا باهم برقصن یعنی آبروم رسما جلوی شین یو رفت این پسر اومده بود کمک من یا مخ زنی..توجهی به رقصشون نکردم مینو هم همیشه خدا دیر تعریفشو میاره تو مهمونی اصلا الان برام مهم نیست که جونگ کوک اینجا غریبه به سمت شین یو رفتم تا منو دید لبخند زدم و دستشو رو شونم گذاشت دستشو از رو شونم کنار زدم‌ :نوشیدنی برات بیارم ؟ =آه نه ممنون من خستم هست میخوام برم خونه بازم تولدت مبارک و اینم کادوی من به تو...ظرف شیشه ای پاستا رو که خودم طراحیش کرده بودم رو جلوش گرفتم جعبه رو باز کرد وقتی دید زوق زده شد:این خیلی قشنگه همیشه دوست داشتم یکی از چیزایی که با دست خودت روش کار میکنی روداشته باشم...لبخندی زدم و بعد ازش خداحافظی کردم نرفتم پیش اون دوتا مرغ عشق تا دل سیر باهم وقت بگذرونن از خونه ی شین یو بیرون اومدم و به سمت ماشین عتیقه خوشگل خودم رفتم دستم و رو دستگیره ماشین گذاشتم تا بازش کنم ولی باز نمیشد ریموت ماشین رو چک کردم که ببینم ماشین قفله یا نه ولی باز بود محکم درو کشیدم ولی باز نمیشد با دستم محکم زدم رو کاپوت ماشین و نالیدم:حالاچطوری برم خونه...دوباره زدم رو کاپوت=چی میشد یه وقت دیگه خراب میشدی ....رو کاپ نشستم و به جلو نگاه کردم هم خوابم میاد هم ناراحتم هم دلم میخواد گریه کنم و عر بزنم ..:ماشینت خراب شد؟

برگشتن و به طرف نگاه کردم جدی گفتم:خوش گذرونیت با سوجین‌ تمام شد ...آقای جعون تا جایی که میدونم اومدیم که شین یو رو از من دور کنیم تا دیگه دورو برم نپلکه ‌...اومدو کنارم رو کاپوت نشست با لحن آرومی گفت:یعنی گند زدم ..بعد با چشمای مشکی مظلومش تو چشمام نگاه کرد نگاهم و از چشماش گرفتم و به جلو دادم=دیگه مهم نیست...اونم به همون جایی که من نگاه میکردم نگاه کرد _متاسفم..راستش من ..تا بحال..با کسی نبودم‌‌....متعجب برگشتم و بهش نگاه کردم تند تند گفتم:تو به این خوش قیافگی و بدن عضلانه ای و دندونای خرگوشی چطور ته حالا تو رابطه نبودی..خنده نخودی کردو از روی کاپوت بلند شد _فکر میکنی من خوش قیافه ام!.....من که تازه فهمیدم چی راجبش گفتم ‌خودم هم بلند شدم و چشمام و ازش دزدیدم به سمت در ماشین رفتم تا دوباره تلاش کنم که بازش کنم یه قدم بهم نزدیک اومد که از پشت به در ماشین چسبیدم یه قدم دیگه جلو اومد که این دفعه دیگه جزوی از ماشین بودم سرشو جلو آورد پوزخندی رو لبش بود تو چشمام ترس دیده می‌شد لبشو آروم به سمت گوشم آورد ضربان قلبم میزد آروم گفت:تو از کجا میدونی بدن من عضلانی ای هست؟.چشمام تا ته باز شد آب دهنم و قورت دادم دستم و رو سینش گذاشتم و یکم از خودم دورش کردم دست به کمر جلوم بودو پوزخند زده بود .

=چیزه ..امم ..خودت نگفتی بهم؟ _تا جایی که یادم میاد نه ..سرمو پایین اوردم و گفتم:خب..راستش...امروز ..اومدم در..اتاقت..ازت سوال داشتم...در اتاق نصفه بود و ..تو‌..داشتی لباس...عوض میکردی...و من دیدم..و ..البته سریع از ..اونجا رفتم...یهو زد زیر خنده سرمو بالا اوردم‌ و چیزی نگفتم._______ از زبان جین هو:یه هفته از اشنایی مون گذشته الان ساعت ۸ هست و جونگ کوک ۲۰ دقیقه پیش از خونه بیرون رفت ترم جدید دانشگاهش شروع شده بود تو این یه هفته یه ثانیه هم تنها نبودم و نمیتونستم برگردم خیلی دلم تنگ شده بود من میترسم که اگر جونگ کوک بفهمه از من بدش بیاد ولی خب چیکار کنم دست خودم نیست بخاطر اتفاق هایی که توی بچگیم افتاده الان اینجوری شدم.....کل خونه رو تمیز کردم و از این بابت که جونگ کوک تا ۳ ساعت دیگه نمیاد خوشحال بودم که میتونم راحت باشم...از زبان نویسنده: توی راهرو به سمت اتاق مخوفی که درش همیشه قفل بود رفت یعنی راز جین هو چیه؟ آیا رازش مخوف و ترسناک هست ؟ یعنی این دختر خجالتی مهربون و بامزه اونجور که فکر می‌کنیم نیست؟ جونگ کوک روز اول کل خونه رو گشت که با خونه آشنا بشه دنبال اتاق خودش بود که به این در رسید رنگ در سفید بودو روش برچسب های کیوت و خوشگل بودن یه بوی توت فرنگی خوشبو از در میومد دلش می‌خواست بدونه تو این اتاق چیه

دستشو گذاشت رو دستگیره در و بهش نیرو وارد کردولی وقتی فهمید که در قفله نا امید شد صدای جین هو زد جین هو وقتی دید که جونگ کوک پشت در اتاق وایستاده رنگش پرید _چرا این در قفله...به احمقانه ترین روش ممکن دروغ گفت اون دروغ گوی خوبی نبودو نمیتونست رازشو نگه داره چون فکر میکرد ابروش میره اون آدمی بود که اعتماد به نفسش خوب نبود از بچگی لقبش بی صفت بود بیشتر رفتار های جین هو مثل پدرش بودو مادرش همیشه اون رو با گفتن این که تو مثل پارتی مسخره و ناراحت می‌کرد البته جین هو آدمی نبود که ساکت بشین و از خودش دفاع نکنه ولی همیشه میدونست که مادرش درست‌میگه اون همیشه پیش خودش میگفت که کاش وقتی بچه بودم و هروز مریض میشدم میمردم .بچگی جین هو پر از مریضی بود تا ۶ سالگی همش مریض میشدو پدرش هیچ کاری برای مریضیش نمیکردو همه چیز به عهده مادرش بود توی ۴ و ۵ سالگیش بااینکه مریض و کوچیک بود ولی همه چیز رو میدیدو میدونست خانوادش هرشب دعوا میکردن مادرش پیش او درباره بدی پدرش میگفت و پدرش درباره بدی مادرش ........هروز با رفتارشون و حرفاشون بهش میفهموندن که ازش متنفرن در صورتی که اونجوری نبود اون زیاد مادرش و اذیت می‌کرد هروقت مادرش عصبانی بود سر جین هو خالی میکردو بهش میگفت کاش هیچوقت به دنیا نمیومدم تو قدر نشناسی تو مثل بابات هستی و تو مثل گربه بی صفتی با این حرفا باعث نمیشد از پدرو مادرش قطع امید کنه فقط باعث می‌شد از خودش متنفر باشه......نگاهی به دورو برش کرد کلید و تو قفل چرخوند دستش و رو دستگیره در گذاشتم و باز کرد وارد اتاق شد اتاق بزرگ بود روش یه تخت دونفره که رنگش صورتی بود توی اون اتاق همه چیز صورتی و کیوت بودتوی اتاق بوی توت فرنگی و گل های خوشبو می‌اومد کاغذ دیواری طرح جق جقه بنفش و کالباسی بود به سمت کمد رفت و هودی بلند شو بیرون آورد لبخندی بهش زدو اونو پوشید =ووی چگد کیوت شدم ..اره درسته اون یه لیتل بود .....کسایی‌ که درباره لیتل نمیدونن به نتیجه تشریف بیارن