گریه‌های‌هرشب‌من ،فقط‌بخاطرتوبود

بهم گفت که تا آخر دوستم میمونه،بهم‌گفت که تا آخرین لحظه زندگیش کنارمه،ولی تهش چی....من رو به ادم های دیگه فروخت ، برای چی؟ اگه میخواست میتونستم‌از همون اول با همون افراد مثلا معروف کلاس دوست بشه،چرا من رو انتخاب کرد؟ که تهش مثل یه آشغال من رو دور بندازه؟

یادته بهم‌گفتی نمیخوای دیگه کسی تنها باشه؟ الان خودت من رو تنها ترین کردی، چجوری انتظار داری دوباره ببخشمت؟ فکر کرده بودی اگه با شاخ های مجازی کلاس وقت بگزرونی خیلی خوب میشی اره؟ یا شاید من احمق بودم،شایدم من احمق بودم‌که فکر کردم تو دوستمی، الان که فقط از پشت گوشی مینوسی ببخشید،فکر میکنی من باور میکنم؟

یه روزی بهم‌گفتی ما باهم میریم...باهم‌میجنگیم...باهم زندگی میکنیم....حالا چی؟ اصلا برات مهمه من زنده ام یا نه؟ اصلا یادته چقدر برات دل‌سوزوندم؟ یادت هست چقدر فکر کردم دوستم یه‌وقت درد نکشه؟...اره....برای تو چه احمیتی داره؟ برای تو من فقط یه اسباب‌بازی بودم،هررموقع که میخواستی من رو دور مینداختی، و هر وقت که میخوای بر میداری، آدم قلبش از سنگ‌هم باشه باید بفهمه نه؟

با خودم میگفتم کاش دیگه زجر نکشه،ولی الان میگم هر چقدر زجر بکشه حقشه، اره...من‌ دیگه بهت نیاز ندارم، هر شب برای تو گریه میکنم، هر شب برای تو اشک میریزم، ولی دیگه تمومه.....میخوام بهت بگم، فقط زمانی میبخشمت که بیای و رو در رو بهم بکی متاسفم، کاش تستچی داشتی و میدیدی چقدر دلتنگتم...ای کاش...