رنج هآ

موقع حل کردن مسائل ریاضی می‌گم : این مسئله هارو راحت حل میکنم. اما مشکلات زندگیمو چی ؟ به راحتی حل کردن ریاضیات نیستن

وقتی رو زمین میشینم پیش خودم می‌گم : چه کسایی زو زمین میشینن و گریه زاری میکنن واسه ی مرگ نزدیکان یا چند نفر نشستن و بخاطر بدبختی هاشون به سرشون زدن

وقتی میخوام بخوابم پیش خودم می‌گم : این سیاهی رو آدمای زیادی تجربه میکنن نه تنها شب ، بلکه روز همه مواقع

اما وقتی به آسمان نگاه میکنم دنبال هیچی نیستم هیچ چیز پیدا نمیکنم جز سیاهی مطلق که روز ها با خورشید برای ما روشن و شب ها با ماه روشن می‌شود اما انگار میان این سیاهی و روشنایی همه دنبال یک چیز می‌گردند حتی کسانی که مشکلات زیادی دادند و راه حلی ندارند ،کسانی که نزدیکانشان آنهارا ول کرده اند و به سوی دنیا خودشان رفته اند ، و نابینایان. اما خدای اینها واقعا در آسمان نهفته ؟ بنظر می آید او خفته است البته اگر در آسمان باشد