میترسم یاد★تو بیوفتم.

توی تاریکی راهروهای مترو قدم میزنم...همه چیز توی هاله ای از سیاهی فرو رفته و هوا مرطوب و عجیب غریبه.صدای بارون شدیدی که بیرون میباره بلند تر از چیزیه که بشه نادیدش گرفت...خیلی بلند تر

سرم رو انداختم پایین و بالا رو نگاه نمیکنم...میدونی عزیزم...میترسم میترسم یک نفرو شبیه تو ببینم:) یادت بیوفتم و ازین هم بدتر بشم...بدتر از این...بوی اشنای چرخ دستی عطر فروشی رو میشنوم...صدای چرخ های چرخ دستی کهنه که روی کفپوش سالن کشیده میشه گوشهامو میخراشه.

قدم هامو تند تر میکنم و توی راهرو های پیچ در پیچ مترو میپیچم..میترسم...میترسم عطر سرد و اشنای تورو هم بین بقیه بو هاش داشته باشه...از چرخ دستی عطر فروش دور میشم..نفس راحتی میکشم و سعی میکنم جلوی اشکهامو بگیرم؛همه اینا بخاطر توئه عزیزم...بخاطر تو

برق بابت طوفان شدید قطعه و نور گرفته ای که از پنجره های راهرو ها میاد زیادی دلگیره...هنوز شب نشده اما ابر های سیاهه زیادی توی اسمون جا خشک کردن و گریه میکنند شاید به حال من‌..شاید به حال تو...

اشکهام روی گونه م خشک میشن و من ادامه میدم...قدم میزنم و قدم میزنم...فقط میخوام از ادمها دور باشم...میترسم...میترسم یاد تو بیوفتم عزیزم..