آشنایی با چند شاعر برجسته ی ایرانی

فردوسی:فردوسی،شاعر برجسته ی نامدار ایرانی،در قرن چهارم می زیسته.کتاب مشهور او شاهنامه نام دارد که این منشاء این کتاب،داستان های قدیمی ایرانی است که به صورت نثر بوده و توسط فردوسی طی سی سال، به حالت نظم در آمده است. فردوسی در زمان اولین حکومت ترک در ایران،یعنی زمان غزنویان بوده

سعدی:سعدی در قرن هفتم،در شیراز می زیسته.از آثار او، می‌توان به گلستان و بوستان اشاره کرد.گلستان که به نظم و نثر است،حاصل تجربیات سعدی در سفر سی ساله اش برای ادامه ی تحصیل به بغداد بوده و کتاب بوستان،که تنها به نظم می باشد،درمورد اخلاق،تربیت،و... است. از وی نیز یک اثر دیگر به نام کلیات سعدی به جای مانده است که متشکل از کتاب های بوستان و گلستان است.

ابوالقاسم حالت:وی در دوره ی معاصر( هم عصر)ما بوده و از او آثار فراوانی به چاپ رسیده است،اما مشهور ترین اثر او، دیوان حالت می باشد. وی در سال ۱۳۷۱ دار فانی را وداع گفت

رودکی:لقب او پدر شعر فارسی می باشد، دوره ی او در سده ی چهارم هجری قمری است. از آثار او می توان به مثنوی کلیله و دمنه و مثنوی سندباد نامه اشاره کرد

شیخ محمود شبستری:وی در قرن هشتم هجری می زیسته، شعر های او حالتی عرفانی دارد و در قالب مثنوی می باشد. از آثار او می‌توان به مثنوی گلشن راز اشاره کرد

پروین اعتصامی:وی نخستین شاعر زن ایرانی می باشد،قرن او نیز معاصر است. او از کودکی به شعر و شاعری علاقه داشت و اولین شعرش را در ۷،۸ سالگی نوشت. پدر او، صاحب مجله ای به نام بهار بود که نخستین شعر های او در همین مجله به چاپ رسید.پروین اعتصامی به بکار بردن آرایه های مناظره و جان بخشی در شعر هایش مشهور است و سروده هایش حالتی اندرزگونه دارد