ساز بیوا

در اواخر دهه 1940، بیوا ، یک سنت کاملاً ژاپنی، تقریباً به طور کامل برای سازهای غربی کنار گذاشته شد. با این حال، به لطف تلاش‌های مشترک نوازندگان ژاپنی، علاقه به بیوا احیا می‌شود. نوازندگان ژاپنی و خارجی به طور یکسان شروع به استفاده از سازهای سنتی ژاپنی، به ویژه بیوا ، در آهنگسازی خود کرده اند. در حالی که خوانندگان نابینا دیگر بر بیوا تسلط ندارند ، بسیاری از نوازندگان به استفاده از این ساز به روش های سنتی و مدرن ادامه می دهند.

بیش از هفت نوع بیوا وجود دارد که با تعداد سیم‌ها، صداهایی که می‌تواند تولید کند، نوع پلکتروم و کاربرد آنها مشخص می‌شود. از آنجایی که بیوا در کوک تنظیم شده اجرا نمی‌شود ، گام‌ها به نزدیک‌ترین نت تقریبی می‌شوند. اسم چند نوع از بیوا ها : گاگاکو بیوا ، گوگن بیوا ، موسو بیوا ،هایکه بیوا ، ساتسوما بیوا و چیکوزن بیوا :) عکس از گاگاکو بیوا هست

به طور کلی، بیوا چهار سیم دارد، اگرچه ساتسوما- و چیکوزن-بیوا مدرن ممکن است پنج سیم داشته باشند. ضخامت رشته‌های بیوا با رشته‌های اول ضخیم‌ترین و سیم چهارم نازک‌ترین است. در chikuzen-biwa ، سیم دوم ضخیم ترین است، با سیم های چهارم و پنجم به همان ضخامت در chikuzen- و satsuma-biwa ضخامت رشته های مختلف هنگام نوازش از جهات مختلف، صداهای متفاوتی ایجاد می کند.

در biwa ، تنظیم ثابت نیست. تن‌ها و زیر و بمی‌های عمومی می‌توانند در تمام مراحل یا میکروتون‌ها به بالا یا پایین نوسان داشته باشند . هنگام آواز خواندن در یک گروه کر، خوانندگان بیوا اغلب ورود خود را تلو تلو تلو می خورد و اغلب از طریق همراهی غیر همگام و ناهمخوان می خوانند. [ 10 ] در اجراهای انفرادی، یک نوازنده بیوا به صورت تک آواز ، با تأکید ملزماتیک در طول اجرا می خواند. این مونوفونیک هارمونی مجموعه ای را دنبال نمی کنند. در عوض، خوانندگان بیوا تمایل دارند با صدایی انعطاف‌پذیر و بدون تمایز در نقش‌های سوپرانو ، آلتو ، تنور یا باس بخوانند . این سبک آواز با بیوا تکمیل می شود ، که نوازندگان بیوا از آن برای تولید گلیساندی کوتاه در طول اجرا استفاده می کنند