دوباره میسازمت،وطن!

دوباره می‌سازمت وطن ،اگر چه با خشت جان خویش/ستون به سقف تو می زنم، اگر چه با استخوان خویش/دوباره می بویم از تو گُل ، به میل نسل جوان تو/دوباره می شویم از تو خون، به سیل اشک روان خویش

دوباره ، یک روز روشنا، سیاهی از خانه میرود/به شعر خود رنگ می زنم، ز آبی آسمان خویش/اگر چه صد ساله مرده ام، به گور خود خواهم ایستاد/که بردَرَم قلب اهرمن ، ز نعره ی آنچنان خویش

کسی که « عظم رمیم» را دوباره انشا کند به لطف/چو کوه می بخشدم شکوه، به عرصه ی امتحان خویش/اگرچه پیرم ولی هنوز، مجال تعلیم اگر بُوَد،/جوانی آغاز می کنم  کنار نوباوگان خویش

حدیث حب الوطن ز شوق، بدان روش ساز می کنم/که جان شود هر کلام دل، چو برگشایم دهان خویش/هنوز در سینه آتشی ، بجاست کز تاب شعله اش/گمان ندارم به کاهشی ، ز گرمی دمان خویش/دوباره می بخشی ام توان، اگر چه شعرم به خون نشست/دوباره می سازمت به جان، اگر چه بیش از توان خویش