گوسفند های سوئیسی

این نژاد از کوه‌های کانتون والیس که نام آن از آن گرفته شده و از «اوبرلند» برن منشا می‌گیرد. دماغ سیاه والیس در قرن پانزدهم ثبت شده، اما نام فعلی آلمانی قبل از سال ۱۸۸۴ استفاده نشده است. تاریخ استاندارد نژاد به سال ۱۹۶۲ برمی‌گردد. گوسفند دماغ سیاه والیس در گذشته با گوسفندان وارداتی تلاقی داشته است مثلا در قرن نوزدهم با گوسفندان «برگاماسکا» و «کاتس ولد» و در قرن بیستم با گوسفندان وارداتی «ساوث داون».

«گوسفند دماغ سیاه والیس» در اتریش، آلمان و هلند نیز وجود دارد. کل جمعیت گزارش شده در سوئیس برای سال ۲۰۲۳، ۱۰۲۸۶ - ۱۹۷۳۲، با ۹۳۸۰ میش ثبت شده در کتاب گله بود. وضعیت حفاظت از نژاد به عنوان «در معرض خطر» ذکر شده است.

گوسفند دماغ سیاه بیش از یک بار به دلیل فعالیت‌های انسانی در خطر انقراض قرار گرفت. در سال ۱۸۸۴، در تلاش برای بهبود تولید پشم و گوشت، مقامات کانتون والیس تصمیم گرفتند برنامه‌ای را برای تلاقی این نژاد با گوسفند استرالیایی «ساوث داون» آغاز کنند. اما بره‌هایی که در نتیجه این تلاقی ایجاد شدند ثابت کردند که سازگاری کمتری با آب و هوای منطقه دارند، پشم آن‌ها به سختی ریسیده می‌شود، و گوشت آن‌ها به دلیل محتوای چربی بالا، کمتر مطلوب است. در دهه ۱۹۳۰ گوسفند دماغ سیاه بار دیگر در معرض خطر انقراض قرار گرفت.

سازمان‌های دولتی و انجمن‌های کشاورزی، در تلاش برای ایجاد تکثیر یکنواخت گوسفند سفید کوهستانی، نژادی که به بهترین وجه نیاز‌های بازار در حال تغییر را برآورده می‌کند، تلاش‌هایی را برای بیرون راندن سایر نژاد‌های سنتی انجام دادند. برای انجام این کار، مقرر شد که نژاد‌های قدیمی دیگر مجوز نگیرند و دفتر گله آن‌ها به رسمیت شناخته نشود. علاوه بر این، در طول دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ حملات سل و بروسلوز جمعیت دماغ سیاه را از بین برد. آزادسازی مقررات در دهه ۱۹۶۰ تغییر خوبی را در وضعیت گوسفندان والیس ایجاد کرد. گوشت آن‌ها به بازار برگشت و در سال ۱۹۶۲ به عنوان یک نژاد رسمی شناخته شدند.

در سال ۱۹۶۴ آن‌ها در انجمن پرورش گوسفند سوئیس پذیرفته شدند. سرانجام، در فوریه ۲۰۱۴، اولین گوسفند دماغ سیاه والیس وارد بریتانیای کبیر شد. آن‌ها توانستند به خوبی سازگار شوند و در آوریل همان سال اولین بره‌ها متولد شدند.

جدای از تاریخ و سنت طولانی، گوسفندان دماغ سیاه والیس به دلایل دیگری نیز خاص هستند. صورت‌های سیاه کوچک آن‌ها همراه با پشم‌های سفید نرم، شهرت «بامزه‌ترین گوسفندان جهان» را برای آن‌ها به ارمغان آورد، و بسیاری از مردم با دیدن آن‌ها شک کردند که آیا واقعاً واقعی هستند یا نه. این گوسفندان به محیط کوهستانی خشن عادت کرده، حیواناتی قوی و سازگار هستند. علاوه بر این، اندازه و هیکل قوی آن‌ها باعث شده که برای تولید گوشت مناسب باشند. از طرف دیگر پشم آن‌ها برای فرش و نمد عالی در نظر گرفته می‌شود.

دماغ سیاه والیس یک نژاد کوهستانی است که به خوبی برای چرا در مراتع سنگی منطقه مبدا خود سازگار است. این گوسفند یکی از جذابترین گوسفند‌ها به لحاظ بصری است و به همین دلیل لقب شیرین‌ترین و بامزه‌ترین گوسفند دنیا را به خود گرفته است. برخی از پرورش‌دهندگان این نژاد گوسفند بر این باورند این گوسفند بیش از اینکه به دلیل محصولاتش مانند گوشت و یا پشم پرورش داده شود بیشتر به خاطر طبیعت مهربانش و همچنین قیافه بامزه و شیرینش خرید و فروش می شود.

گردن این نژادکوتاه و ماهیچه‌ای است. پشت آن بلند و صاف است و به آرامی تا کمر پهن‌تر می‌شود. شانه‌ها به هم چسبیده و سینه آن پهن است. کل بدن قوی و عضلانی است و ساختار استخوانی محکمی دارد. پا‌ها صاف (با انحراف جزئی مچ پا) و نسبتاً کوتاه هستند، پا‌های جلویی از هم بازتر هستند. هیچ اثری از زانو یا پا‌های کمانی وجود ندارد. قد نژاد تا کتف در سن دو سالگی می‌تواند از ۷۲ تا ۷۸ سانتی متر برای ماده‌ها و از ۷۵ تا ۸۳ سانتی متر برای نر‌ها متفاوت باشد. وزن ماده‌ها از ۷۰ تا ۹۰ کیلوگرم و نر‌ها از ۸۰ تا ۱۲۵ کیلوگرم است. این گوسفند به دلیل مقاومتش در برابر سرما و همچنین راحتی حرکت در کوه‌های شیب‌دار شناخته شده است.

دماغ سیاه والیس یک نژاد دو منظوره است که هم برای گوشت و هم برای پشم پرورش داده می‌شود. پشم این نژاد ضخیم است: قطر الیاف به طور متوسط تقریباً ۳۸ میکرون است و طول دسته ۱۰۰ میلی متر یا بیشتر است. نکته مهم درباره این گوسفند این است که اکنون دوباره در معرض خطر انقراض قرار گرفته، اما این بار نه توسط انسان بلکه توسط گرگ‌ها. خبر‌ها مبنی بر بازگشت گرگ‌ها به سوئیس و زیستگاه این گوسفند باعث شده که دوباره بحث انقراض این گوسفند به میان بیاید. اکثر جمعیت این گونه در سوئیس زندگی می‌کند و تعداد گوسفندان این نژاد در بریتانیا و آلمان بسیار کم است.