سندروم توره یا تورت چیست ؟

علائم سندروم توره چیست ؟! علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. علائم نشانگان تورت معمولاً در سنین ۳ تا ۹ سالگی ظاهر می‌شوند و با تیک‌های عضلانی کوچک سر و گردن شروع می‌شوند. در نهایت، تیک‌های دیگر ممکن است در تنه و اندام افراد ظاهر شود. افراد مبتلا به سندرم تورت اغلب دارای تیک حرکتی و تیک صوتی هستند

علائم در طول دوره‌های زیر بدتر می‌شوند: ۱)هیجان ۲)فشار ۳)اضطراب 💜 آن‌ها به‌طور کلی در سال‌های اولیه نوجوانی شدیدتر هستند. تیک‌ها بر اساس نوع آن‌ها دسته بندی می‌شوند، مانند حرکتی یا صوتی. طبقه بندی بیشتر شامل تیک‌های ساده یا پیچیده است. تیک‌های ساده معمولاً فقط یک گروه عضلانی را شامل می‌شوند و مختصر هستند. تیک‌های پیچیده الگوهای هماهنگ حرکات یا صداهایی هستند که چندین گروه عضلانی را درگیر می‌کنند.

انواع تیک‌های حرکتی در نشانگان توره تیک‌های ساده حرکتی شامل موارد زیر است: 1️⃣چشمک زدن 2️⃣نگاه ناگهانی به اطراف 3️⃣بیرون آوردن زبان از دهان 4️⃣انقباض بینی 5️⃣حرکات دهان 6️⃣تکان دادن سر 7️⃣بالا انداختن شانه

علت ایجاد سندروم تورت چیست ؟! تورت یک سندرم بسیار پیچیده است. این شامل ناهنجاری‌هایی در بخش‌های مختلف مغز و مدارهای الکتریکی است که آن‌ها را به هم متصل می‌کند. ممکن است یک ناهنجاری در گانگلیون پایه شما وجود داشته باشد، یعنی بخشی از مغز که به کنترل حرکات حرکتی کمک می‌کند. مواد شیمیایی در مغز شما که تکانه‌های عصبی را منتقل می‌کنند نیز ممکن است درگیر باشند. این مواد شیمیایی به عنوان انتقال دهنده‌های عصبی شناخته می‌شوند. این انتقال دهنده‌های عصبی عبارتند از دوپامین، سروتونین، نوراپی نفرین.

در حال حاضر، علت نشانگان تورت ناشناخته است و هیچ راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد. محققان بر این باورند که یک نقص ژنتیکی ارثی ممکن است علت آن باشد. آن‌ها در حال کار برای شناسایی ژن‌های خاص مرتبط با تورت هستند. با این حال، تراکم بروز آن به‌صورت خانوادگی شناسایی شده است. که این بروز دسته جمعی محققان را به این باور می‌رساند که ژنتیک در ایجاد تورت در برخی افراد نقش دارد

تشخیص سندروم توره پزشکان و کادر درمان از شما در مورد علائم شما سوال خواهند کرد. برای تشخیص باید حتما یک تیک حرکتی و یک تیک صوتی برای حداقل ۱ سال وجود داشته باشد. برخی از شرایط ممکن است شبیه سندروم تورت باشند، بنابراین ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است مطالعات تصویربرداری مانند MRI، CT یا EEG را تجویز کند، اما این مطالعات تصویربرداری برای تشخیص لازم نیست. افراد مبتلا به سندروم تورت اغلب شرایط دیگری نیز دارند، از جمله: 1️⃣اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) 2️⃣اختلال وسواس فکری جبری (OCD) 3️⃣یک ناتوانی یادگیری 4️⃣یک اختلال خواب 5️⃣یک اختلال اضطرابی 6️⃣اختلالات خلقی

درمان قطعی سندروم توره اگر تیک‌های شما شدید نباشد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اگر آن‌ها شدید باشند یا باعث ایجاد افکار آسیب رساندن به خود شوند، چندین روش درمانی در دسترس هستند. اگر تیک‌های شما در بزرگسالی بدتر شود، ممکن است ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما نیز درمان‌هایی را توصیه کند. ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است رفتار درمانی یا روان درمانی را توصیه کند. این شامل مشاوره یک به یک با یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز است. رفتار درمانی شامل موارد زیر است: 1️⃣آموزش هوشیاری 2️⃣آموزش پاسخگویی رقابتی 3️⃣مداخله شناختی رفتاری برای تیک‌ها

زندگی با سندروم تورت زندگی با سندرم تورت ممکن است باعث احساس تنهایی و انزوا شود. ناتوانی در مدیریت طغیان‌ها و تیک‌های خود ممکن است باعث شود که شما نسبت به شرکت در فعالیت‌هایی که دیگران از آن لذت می‌برند، بی‌میل باشید. مهم است بدانید که پشتیبانی در دسترس است تا به شما در مدیریت شرایطتان کمک کند. استفاده از منابع موجود می‌تواند به شما در مقابله با سندرم تورت کمک کند. به عنوان مثال، با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد گروه‌های پشتیبانی محلی صحبت کنید. ممکن است بخواهید گروه درمانی را نیز در نظر بگیرید. گروه‌های حمایتی و گروه درمانی ممکن است به شما در مقابله با افسردگی و انزوای اجتماعی کمک کنند. ملاقات و برقراری ارتباط با کسانی که شرایط مشابهی دارند، می‌تواند به بهبود احساس تنهایی کمک کند. می‌توانید به داستان‌های شخصی آن‌ها، از جمله پیروزی‌ها و مبارزات آن‌ها گوش دهید، و در عین حال توصیه‌هایی را دریافت کنید که می‌توانید در زندگی خود بگنجانید. اگر در یک گروه پشتیبانی شرکت می‌کنید، اما احساس می‌کنید که این گروه مناسب نیست، ناامید نشوید. ممکن است مجبور شوید در گروه‌های مختلف شرکت کنید تا زمانی که گروه مناسب را پیدا کنید