خاندان هوفرد p12

ویولت به خودش آمد و پرسید : « می تونید منو ببرید به اون کلبه ؟ » برادر ها نگاهی به هم انداختند و گفتن : « باشه فقط یکم باید سرعت عمل داشته باشی . » ویولت با لحن سردی پاسخ داد و گفت : « فکر نکنید از من خیلی بهتر هستید » اون ها به سختی توانستند بدون دیده شدن محافظ ها به باغ برسند و بعد از ۱۱ دقیقه پیاده روی پی در پی کلبه ای کوچک و درب و داغون دیدند که مشخص بود سالهاست کسی به اون سر نزده بوده . بچه ها وارد شدند ، کلبه پر از بیل و بیلچه و کود گیاهی بود . الکساندر دست به سینه به دیواری تکیه داد و گفت : « مشخصه که کلبه باغبونی بوده . » ویولت با دقت گوشه گوشه ی کلبه را بررسی می کرد ولی نمی توانست چیزی پیدا کند که بشه بهش گفت مدرک ، او با لحنی سر شار از خشم به برادر ها گفت : « اینجا هیچی پیدا نمیشه چرا منو آوردین اینجا ؟! » الکس گفت : « خب گفتیم شاید کمکی بکنه . » ویولت در کلبه رو با خشم باز کرد و گفت : « از این به بعد نظراتتون رو برای خودتون نگه دارید . » و سپس از کلبه خارج شد .

در راه الکساندر با غرور همیشگی و البته آزار دهنده اش پرسید : « خب یعنی الان منم عضوی از گروه شما هستم ؟ » ویولت سر جایش ایستاد و فریاد زد : « چرا بهش گفتی ! » الکس که کمی از این حد عصبانیت ویولت جا خورده بود گفت : « وقتی اینجا رو با اون پیدا کردیم و گفتم که باید بیاییم به تو بگیم پرسید چرا و منم مجبور شدم دلیلش رو بگم . » ویولت نفس عمیقی کشید و بعد گفت : « بعد ناهار تو کتابخونه جمع بشید . » ویولت به اتاقش رفت و دفتر چه ی کوچکش را باز کرد . زمانی که کوچک تر بود آرزو های بزرگی داشت که در ظاهر محال به نظر می رسید ولی حالا داشت واقعی می شد . او از وقتی که خواندن یاد گرفت و توانایی خواندن کتاب های جنایی را پیدا کرد آرزوی کاراگاه شدن را در سر می پروراند . او مطمئن بود که بعد از حل کردن این معما شاید نور کوچکی از امید به کاراگاه شدن در زندگی او پدیدار می شد . با امید به این رویا ذوق در وجود ویولت به وجود آمد .

بعد از این همه مدت که تاریکی مشکلات باعث از بین رفتن شادی این خاندان شده بود یک نور کوچک امید ، کمی دل های آن ها را. پشت کرد . بعد از تلاش های فراوان هیکل و لیسا وایولت توانست بیماری روحی اش را شکست دهد . بعد از ۳ هفته دوباره خطوط لبخند بر صورت او نمایان می شدند . هیکا و لیسا صبری عظیم از خود نشان داده و باعث بهبود حال روحی دختر عمویشان شدند . وایولت به شدت ضعیف و لاغر شده بود ، زیر چشمانش هم گود افتاده بود . شاید چون در این سه هفته خوب غذا نمی خورد و شب ها با کابوس هایی که می دید هراسان از خواب می پرید و فقط گریه می کرد . ( در اتاق وایولت ) وایولت روی صندلی آینه اش نشسته بود و خدمتکارش مشغول شانه زدن موهای زیبایی او بود . وایولت قرار بود تا امروز با بقیه بچه ها در سالن مخصوص خوردن غذا حاضر شود . او تمام این سه هفته را خودش را در اتاقش حبس کرده بود و از آن خارج نمی شد . وایولت کمی بیشتر خودش را در آینه نظاره کرد و از خدمتکارش پرسید : « به نظرت زیادی رنگم زرد شده ؟ » خدمتکار وایولت همیشه زیبایی او را تحسین کرده بود . ولی چند وقتی بود که صورت او شادابی گذشته را نداشت . او شانه را روی آینه گذاشت و گفت : « با نوی من طبیعیه ! شما خیلی وقته که درست غذا نخوردید ، بعد از چند روز دوباره صورت شما مثل همیشه شاداب میشه . »

کاراگاه ها توانسته بودند سر نخ های خوبی پیدا کرده و شاید چیز هایی هم حدس زده بودند . کاراگاه ویلیامز به هکتور هوفرد ( پدر نادیا ) گفته بود که احتمال زیاد کار یکی از نزدیکان و آشنا ها بوده . شخصی که با وسایل تیز سر و کار دارد و حضور او در عمارت چیز عجیبی نیست . الکسا در تمام این مدت به حرف های کارگاه گوش می داد تا در دورهمی دیگرش با بقیه بچه ها به آنها بگوید . بزرگ تر ها به الکسا گفته بودند که هیچ یک از اسراری که در این جلسات می شنوه رو برای بقیه بچه ها تأریف نکنه ولی او می دانست که کار درست را انجام می دهد . چندین بار او هارلی به بقیه اعضا گفته بودند که به بزرگ تر ها اطلاع بدهند ولی نظر بقیه آنها منفی بود . کاراگاه ویلیامز می گفت به احتمال برابر کسی که سالی را ک...ش...ت...ه و اما را مسموم کرده یکی بوده ولی می گفت باید روی مسمومیت اما بیشتر تحقیق و با دکتر اسمیت کمی حرف بزند . کاراگاه ویلیامز از بیشتر خدمتکاران و پیش خدمت ها بازجویی کرده بود ولی چیز زیادی دست گیرش نشده بود ، ولی مثل اینکه داشت به جاهای خوبی می رسید . الکسا بعد از اتمام جلسه خواست با دختر کاراگاه یعنی همان کلی حرف بزند ولی کاراگاه او را صدا زد و الکسا نتوانست این کار را انجام دهد .

( در سالن غذا خوری ) در باز شد و وایولت به همراه لیسا و هیکا وارد شد . نادیا چندین بار به دیدن او رفته بود و باید اعتراف می کرد که رنگ و روی او بهتر شده بود . دوباره اون لبخند زیبا و دلنشین مهمان چهره ی زیبا و ظریف وایولت شده بود . امروز حال بچه ها بهتر از زمان های دیگه بود . رابطه ی الکس و الکساندر بهتر شده بود و صمیمی تر به نظر می رسیدند . از نظر نادیا اون همه اختلاف برای دو برادر خیلی عجیب بود . ویولت هم در چشمانش ذوق خاصی بود که به سختی مشاهده می شد ولی باز هم کمی بود . لیسا بیشتر شوخی می کرد و باعث خنداندن دیگران می شد و به نظر کیف هارلی و الکسا نیز کوک بود . هیکا و لیا مشغول صحبت بودند و با قندی که در دلشان آب می شد مشخص بود که حالشان خوب است . میان این همه صدای خنده از نظر نادیا جای اما اینجا خیلی خالی بود . الکسا که کنار نادیا نشسته بود آروم دم گوشش گفت : « بعد از ناهار بیا به کتابخونه ، نادیا کمی ترسید و با خود گفت شاید اتفاق بدی افتاده که ویولت خواسته تا آنها دور هم جمع شوند .