اخترک من قسمت چهارم

بعد گذراندن دو شب در خانه ی مین هوآ تصمیم گرفتم را حقیقت جین را به او بگویم اما نه جلوی جین سپس بازوی مین هوآ رو گرفتم و بردم به سمت اتاق کتابخانه و گفتم :« مین ! باید یک چیزی رو بهت بگم » مین هو آ پرسید :« درباره چیه ؟» سپس ادامه دادم :« این پسره ی نابینا .... در واقع یک اخترک هست من ازت می‌خوام که اونو درمان کنی » مین هوآ که گیج شده بود گفت:« اخترک ؟! ستاره ؟ پس چرا شبیه آدم هاست ؟» پاسخ دادم :« من خیلی درباره ی این موضوع مطالعه کردم حتی از افسانه های شهری هم چیزایی رو خوندم اما هیچ دستاوردی درباره ی این موضوع پیدا نکردم » مین هوا دست مرا در دست خود قلاب کرد و گفت :« خب درسته که دام پزشک هستم اما من تلاشمو میکنم »

کم مانده بود از خوشحالی پرواز کنم اما ناگهان دوباره نامید شدم و گفتم :« اگه نشه چی ؟» مین هوآ گفت :« اگه نشه باید بهش بگیم و اون به ناچاری باید سرنوشت خودش رو قبول کنه » سپس مین هوآ دوباره پرسید :« میشه ازش بپرسیم که چرا شبیه آدم هاست ؟ » من گفتم :« اگه ناراحت بشه چی ؟» مین هوآ گفت:« فکر نکنم ...» من و مین هوآ از اتاق خارج شدیم و به سمت آشپزخانه رفتیم .

هیون جین همان طور مظلومانه روی صندلی نشسته بود و هنوز به کیک روی بشقاب دست نزده بود خب طبیعیه اون نمی‌بینه پس نمیتونه بخوره مین هوآ لبخند نخودی زد و به سمت جین رفت و با تکه از از کیک را با قاشق در دهان هیون جین گذاشت و پرسید:« خوبه مگه نه ؟» جین در جوابش سرش را تکان داد مین هوآ پرسید :« میخوای بازم ؟» جین در جوابش سرش را تکان داد اما حرفی نزد . من جلو آمدم و پرسیدم:« جین چرا حرفی نمیزنی ؟ » هیون جین جواب داد:« حرفی ندارم که بزنم » مین هوآ روی مبل راحتی نشست گفت:«بی ادبی نباشه ها اما چرا تو شبیه آدم ها هستی؟» جین صاف نشست و گفت :« اگه بی ادبی هست پس چرا می‌پرسی ؟» من که نمی‌خواستم بحث شود گفتم :« نه منظورش اون نبود .» جین ادامه داد :« بخاطر اینکه من جادوی نور خیلی کمی دارم » من و مین هوآ گفتیم :« جادوی نور ؟!» جین ادامه داد :« آره . جادوی نور اگه از روبین بپرسید اون کامل توضیح میده »

مین هوآ گفت:« روبین دیگه کیه ؟» من وسط حرف مین هوآ پریدم و گفتم :« همون زنی که عجیب بود میگفتی ؟» هیون جین گفت :« نه نه روبین دوستانه و اون سیاره ی زمین رو به من معرفی کرد ؛ اون یک آدم فضایی هست » مین هوآ دوباره هیجانی شد و گفت :« ایول ! میدونستم ! آدم فضایی ها وجود دارن !» و در این حین من با آرنج به بازوی مین هوآ زدم و گفت :« مین ! الان وقتش نیست ! » مین هوآ گفت:« ها ببخشید ...» من دوباره روبه جین ایستادم و گفتم :« میشه فردا مارو ببری پیشش؟»

جین سرش را پایین گرفت و مدتی بعد گفت : « می‌دونی که نمیتونم » سپس ادامه داد:« اما میشه برام یه چیزی بگیری که صدا داشته باشه ؟ لطفا آرامش بخش باشه » زیر لب زمزمه کردم :«یه چیزی که صدا داشته باشه ؟» هیون جین به نظر خسته می آمد . مین هوآ با بی میلی گفت:« منظورش سازه ...» در این حین جرعه ای در ذهنم به وجود آمد و گفتم :« باید ویولون یا پیانو رو امتحان کنیم » سپس ادامه دادم :« مین ! اون دوستت که ویولون بلد بود اسمش چی بود باهم میرفتیم کلاس ویولون اما من بعد از پنج جلسه نیومدم اسمش چی بود ؟» مین چشمانش را چپ و راست کرد و گفت :« جونگ ته اول ؟ اونو میگی ؟» با سر تایید کردم مین بعد از مدتی فکر کردن ادامه داد :« آره می‌دونم کجاست هفته ی پیش گربه اش رو آورده بود چکاپ ماهانه » گفتم خب پس حل شد . حین در این حین پرسید :« پس اون یکی چیز چی شد ؟» مین هوآ دوباره گفت:« پیانو رو میگه » من گفتم :« وای خب اونو یه کاریش میکنیم »,