گوشه ای از حرف هایم (سقوط)

جدا و رها می شوی. با تمام وجود احساس سبکبالی و آزادی می کنی و تمام، حالا دیگر باران نیستی؛ سقوط به تمام رویاپردازی هایت پایان داد.

حالا اسباب زحمت برای همانهایی هستی که چشم هایشان حین تماشایت در آسمان برق می زد.

حالا کسی نمی پرسد که از کجا آمده ای، تو سقوط کرده ای و دیگر چیزها هیچ اهمیتی ندارد. می بینی سقوط می تواند چه بلایی بر جان سرنوشت باشد؟ حالا از آسمان به قعر زمین خواهی رفت و با لجن ها همراه خواهی شد.

و سقوط. چقدر از آزادی و پروازت حس لذت داشتی؟ چه آزادی ها و رهایی ها و لذت ها که پیش از سقوط رخ دادند و هرگز ندانستیم مگر آنکه سقوط کردیم.

حالا بیا و بگو که سقوط زاییده ی پرواز است و بالا رفتن. بگو که کسی سقوط نمی کند مگر آنکه اوج گرفته باشد. بگو که از آسمان آمده بودی. اهمیتی دارد؟ نه.

همه چیز حالا مشخص است. تو سقوط کرده ای.