میوه ها و سبزیجاتی که زنتیک آنها دستکاری شده

نزدیک به ۱۰ هزار سال پیش، کشاورزان منطقه ای که اکنون آن را به اسم مکزیک می شناسیم، متوجه شدند که تمام محصول ذرت شان شبیه به هم نیست. برخی از آن ها بزرگتر بودند و مزه بهتری داشتند. کشاورزها دانه های ذرت های بهتر را جمع آوری کرده و آن ها را برای فصل بعد کاشتند. به خاطر همین کار ساده که ما آن را به نام «پرورش انتخابی می شناسیم، ذرت ها در طول زمان خوشمزه تر و بزرگتر شدند. ذرت طبیعی که تصویر آن را در بالا مشاهده می کنید، نخستین بار ۷ هزار سال پیش از میلاد مسیح از حالت وحشی خارج شد و همانند سیب زمینی، خشک بود.

نمونه امروزی در مقایسه با نسخه ۱۰ هزار سال پیش، هزار برابر بزرگتر گشته و رشد و پوست گرفتن آن نیز بسیار راحت تر شده است. درون ذرت های مدرن ۶.۶ درصد شکر وجود دارد، در حالی که این میزان در ذرت وحشی تنها ۱.۹ درصد بود. بیش از نیمی از تغییرات ذرت، در قرن ۱۵ میلادی هنگامی که مهاجران اروپایی شروع به کاشت محصول نمودند، رخ داد.

بادمجان وحشی بادمجان ها هیچ گاه به اندازه امروز بزرگ نبوده اند. آن ها در گذشته به جای رنگ بنفش، سفید و یا آبی کمرنگ جلوه می کردند. حتی رنگ زرد نیز در آن ها دیده می شد. برخی از قدیمی ترین بادمجان های وحشی قدیمی و گرد، ر کشور چین کشت شده اند. نسخه های قدیمی بادمجان در محلی که اکنون ساقه گیاه به گل آن متصل است، برآمدگی هایی داشتند.

بادمجان امروزی به خاطر پرورش انتخابی، دیگر خبری از آن برآمدگی ها نیست و ما اکنون شاهد گیاهی دراز با شکل کشیده هستیم و رنگ آن نیز به بنفش عمیق تغییر یافته است.

موز وحشی 79-w700 قبل از آن که موزهای امروزی وجود خارجی داشته باشند، کشاورزها گیاه موسوم به «Musa acuminata» (گیاهی با غلاف نازک که می توانست برای تولید میوه ای بدون هسته کاربرد داشته باشد) را می کاشتند. این گیاهان باریک بیش از ۶۵۰۰ سال پیش در محلی با نام امروزی «پاپوا گینه نو» کشت می شدند. داده های ثبت شده کشاورزی نشان می دهند که گیاه یاد شده بعدها همراه با گیاهی هم خانواده به نام «Musa balbisiana» کاشته شد. نتیجه این کار، تولید موزهای سبز و خوشمزه بود. موزهای امروزی از نوادگان همان نمونه های قدیمی هستند.

موز امروزی 80-w700 همانطور که بیان نمودیم، ترکیب دو گیاه باعث شد که موزهای امروزی پدیدار شوند. امروزه موز در هر نوع شیرینی و دسر به کار برده می شود و طرفداران بسیار زیادی دارد. پوست نه چندان سفت آن ها و شکل جالب موزها، به خاطر فرایند هیبریداسیون شکل گرفته است. در مقایسه با نمونه های قدیمی، موزهای جدید دارای هسته های کوچک تر، طعم بهتر و مواد مغذی بیشتر هستند.

هندوانه وحشی 81-w700 نقاشی قرن هفدهمی که در بالا مشاهده می کنید، به «جووانی استانچی» تعلق دارد و هندوانه ای در آن به تصویر کشیده شده که با نمونه های امروزی متفاوت است. اگر کمی دقیق تر به میوه درون نقاشی نگاه کنیم، اشکال مارپیچ گونه ای را مشاهده می نماییم که درون گوشتی سفید و به ظاهر خشک قرار گرفته اند. دانه های سیاه و بزرگ هندوانه قدیمی نیز در نوع خود جالب است.

هندوانه امروزی در طول زمان، اجداد ما هندوانه را به میوه شیرین و آبدار امروزی تبدیل نمودند. برخی ها اعتقاد دارند که هندوانه درون نقاشی استانچی، ممکن است نارس و یا آب نداده باشد، اما دانه های سیاه موجود در نقاشی نشان می دهند که میوه کاملا رسیده بوده و نمی توان چنین تفکراتی درباره آن داشت.

هویج وحشی 83-w700 گمان می شود که اولین نمونه هویج ها نخستین بار قرن دهم میلادی در شرق ترکیه امروزی کاشته شده است. آن ها در گذشته بنفش یا سفید رنگ بوده و ریشه ای شبیه به چنگال داشته اند. در طول تاریخ، کشاورزان رنگ های مختلف هویج مانند سفید و بنفش را پرورش دادند. امروز نیز شاهد نسخه نارنجی رنگ آن هستیم. محققان به تازگی توالی ژن هویج را کشف کرده اند. بر این اساس، کاروتنوئید – منبع غنی ویتامین اِی – علت نارنجی رنگ بودن هویج های امروزی است.

هویج امروزی کشاورزان این گیاه که عطر و طعمی قوی و گلی دو ساله داشت را از حالت وحشی خارج کرده و هویج امروزی را با اندازه ای بزرگ، مزه ای خوب و رنگ نارنجی، پدید آوردند

هلوی وحشی هلوها در وهله نخست میوه هایی کوچک شبیه به گیلاس بودند که گوشت و قسمت خوراکی کمی داشتند. آن ها ۴ هزار سال قبل از میلاد مسیح توسط چینی های دوران باستان از حالت وحشی خارج گشتند و دارای طعم خاکی و نسبتا شوری بودند.

هلوی امروزی پس از آن که کشاورزها آن ها را به صورت انتخابی پرورش دادند، هلو ها به شکل امروزی درآمده و اندازه شان ۶۴ برابر بزرگتر شد. هلوهای امروزی در مقایسه با اجداد خود، ۲۷ درصد آبدار تر و ۴ درصد شیرین تر هستند.