داستان کوتاه آینه ها

جوانی بسیار خوش لباس در حالی که به زنان بسیاری که پشت میزها نشسته بودند نگاهی از سر بی اعتنایی و تکبر می انداخت از تالار چای خوری در شیرینی فروشی متداول روز عبور کرد.

خانم سیمونا چری ، به شکل نوعی چهچه ی لرزان که خاص او بود زیر خنده ی کوتاهی زد و به دوست هم سن و سالش خانم فلوسیه گفت: «آه آه دیدیش؟ جوونای امروزی؛ جوونای امروزی چه کسالتی آخه تو کله شون چیه؟ غیر قابل فهمه عجیب و غیر قابل فهم به شرفم قسم دوست دارم بدونم تو کله شون چیه یکی از اونا، اونیه که رد شد. احیاناً میگی اونا نمونه ی جوونها و مردای کاملند و قیافه شونم بد نیست. اما زنها رو اصلاً زنها رو نگاه هم نمیکنن همین بیست سال پیش بیست سال پیش چیه؟ همین پونزده سال ده سال پیش جوونها یه چیزای دیگه ای بودند؛ به شرفم قسم ده سال پیش این جا یه جوونک از بس دخترای خیلی قشنگ دور و ورشو نگاه میکرد هیچی هیچی گردن درد می گرفت. و دیدیش چطوری گذاشت و رفت ؟ انگار نه انگار که آدم بودیم. «آه آه و در حالی که خنده را چاشنی اش می کرد تکرار کرد: فقط خدا میدونه که از جوونایی از این

قماش چه دنیایی ممکنه ساخته بشه جوونایی که زنها براشون وجود ندارند آه انکار نمیکنم به زمانی حتی شورش در اومده بود تو خیابون اون نگاههای هیز و وای که اگه زنی تنها بود : «دختر خانوم دختر خانوم اجازه میفرمایین؟

واقعاً عذابی بود اما امان از این بی محلی امروزه روز تو فلوسیه به نظرت نمی یاد؟ آره آره همین طوره که تو میگی سلیقه ی جوونا عوض شده به هر حال دیگه دنیا اون دنیای سابق نیست. مثلا به آینه ها دقت کرده ای؟» «آینه ها، چطور؟» دیگه مثل سابق درست شون نمیکنن؛ بهت قول میدم فوت و فنش از یادشون رفته حالا همه شون کج و کوله اند. نمیدونم چرا ولی صورت تو کج و کوله نشون میدن آدم در جا ترس ورش میداره دهن کج؛ گونه هاش همه ش چروک چشم های بیحال تو تا حالا متوجه اش نشده ای؟» سیمونا مشتاقانه تصدیق کرد: آره بابا! حق داری حالا میفهمم چرا بعضی وقتها ... دیگه بلد نیستن درست شون کنن دلیلش اینه بمب اتم اختراع کرده ان؛ میخوان با موشک برن به ماه عجب حکایتی ! اما دیگه بلد نیستن حتی یه آینه درست کنن که درست نشون بده.