مـاه خـونـیـن p¹

_باصدای مادرش از خواب بیدار شد، صدایش می زد : _ایلماه، ایلماه! من و پدرت میریم تا برای تولدت کادو بخریم منتظر ما باش! ایلماه 5 ساله ذوق زده شد! سریع خودش را آماد جشن تولدش کرد و منتظر آمدن پدر و مادرش ماند. ساعت ها گذشت،ولی خبری از پدر ومادرش نشد! ایلماه کوچک رویا پردازی میکرد و با خود فکر می کرد که مادر و پدرش چه چیزی کادو میگرند؟! در همین فکر بود که صدای گریه و داد و فریاد در کوچه پیچید و در خانه باز شد. ................

اقوام و اشنایان ایلماه با گریه و زاری وارد خانه شدند. ایلماه ناخواسته غمگین شد، مدام سراغ مادر وپدرش را میگرفت هرگاه که میپرسید گریه افراد بیشتر و بیشتر میشد! ایلماه با خود فکر میکرد یعنی چه شده؟! چرا پدر ومادرم نمیایند؟! چرا دیر کرده اند؟ چرا خاله ها و عموهایم و بقیه خانواده ام گریه میکنند؟! شاید دارند نقش بازی میکنند تا مادر وپدرم من را شگفت زده کنند! مدام خود را توجیه میکرد و با خود میگفت هیچ اتفاقی نیوفتاده است!! که خاله اش با بغض به او گفت: _ایلماه لباس های رنگی ات رو درار و لباس ها مشکی ات را بپوش و گریه او زیاد شد! ..............

ایلماه با تعجب پرس وجو میکرد که چه شده ولی کسی به او جواب نمیداد! ایلماه لباس های مشکی خود را پوشید و ناخودآگاه گریه اش گرفت! مدام فریاد میزد مادر و پدرم کجان؟ چرا نمیان؟ منو ببرید پیش مامان وبابام! گریه جمع حاضر بیشتر شد! یکی از بچه های همسن او با تمسخر گفت: مادر وپدرت مردن دیگه نمیان! ایلماه باورش نمیشد! باورش سخت بود! _چطور؟ چرا؟ چرا مادر وپدرم نمیان؟! شما دروغ میگید! مامان و بابام میان! 😭 ..........

بعد از چند ساعت همه سوار ماشین شدند تا به دیدار مادر و پدر ایلماه بروند! ایلماه هم گریان ولی ناباورانه با بقیه همراه شد در راه فکر میکرد برای مادر وپدرم چه اتفاقی افتاده؟ چرا برنگشتن؟ چرا بقیه گریه میکنن؟ چرا وسایل تولدم رو جمع کردن؟ و سوالات دیگر.... در افکار خود بود که رسیدند. پیاده شد، او را تا پیش سردخونه همراهی کردند، مادر وپدرش را دید چرا چشمانشان بسته بود؟ چرا به او سلام نمیکردند؟ چرا دستانشان سرد و بی روح بود؟ گریه اش گرفت. ..................

پـایـان پـارت اول داستان واقعی است(: ♡ اگر دوست داشتید لایک کنید وحمایت کنید(: