شهر عشق در گرجستان

سیقناقی در استان کاختی و در شرقی‌ترین منطقه گرجستان قرار گرفته است. این شهر یکی از قدیمی ترین شهرهای گرجستان است و هنوز هم خانه‌ها و برج و باروهای تاریخی شهر به همان شکل باقی مانده‌اند. سیقناقی شهر کوچکی است و جمعیتش تنها سه‌هزار نفر است اما امروزه یکی از شهرهای توریستی گرجستان محسوب می‌شود و سالانه مسافران داخلی و خارجی زیادی به این شهر سفر می‌کنند. از طرفی این شهر در منطقه حاصلخیز کشور قرار گرفته که مملو از تاکستان‌ها و باغ‌های سرسبز و زیباست و دور تا دور شهر هم هنوز حصارهای استحکامات شهری تاریخی به خوبی حفظ شده و هنوز هم پابرجا هستند. تمام این عوامل دست به دست هم داده اند تا سیقناقی را به مکانی رویایی و رومانتیک تبدیل کند و لقبِ «شهر عشق» را به آن بدهد.

چرا این شهر به شهر عشق معروف است؟ دلایل زیادی برای انتخاب این عنوان وجود دارد: از فضای رومانتیک و رویایی شهر گرفته تا تاکستان‌ها و باغ‌های سرسبز اطراف که باعث به وجود آمدن این مکان زیبا شده‌اند اما بیش از هر چیز داستانی عاشقانه اما غم‌انگیز و تلخ باعث معروف شدن این شهر به اسم «شهر عشق» شده است.

نیکالا پیرُسْماناشْویلی معروف به نیکُ پیرُسْمانی (به گرجی: ნიკო ფიროსმანი) (زادهٔ ۵ مهٔ ۱۸۶۲، درگذشت ۹ آوریل ۱۹۱۸ میلادی)، یک نقاش خودآموخته گرجی است که بدوی گرا بوده و یک هنرمند نائیف به شمار می‌آید. او عمر خود را در تهیدستی گذرانده و پس از مرگ، به شهرت جهانی رسیده است. نیکو پیروسمانی در ۵ مهٔ ۱۸۶۲ میلادی، در خانواده‌ای دهقان، در روستای میرزاآنی، در استان کاختی گرجستان به دنیا آمده بود. والدین او، آسلان پیروسماناشویلی و تکلا توکلیشویلی، که کشاورز و صاحب یک تاکستان کوچک و چند گاو بودند، چند سال بعد از تولد نیکو، از دنیا رفتند و او را در مراقبت از دو خواهر بزرگترش، ماریام و پپه، تنها گذاشتند. نیکو و خواهرانش در سال ۱۸۷۰ به تفلیس نقل مکان کردند، و دو سال بعد، زمانی که آن‌ها در یک آپارتمان کوچک در نزدیکی ایستگاه راه آهن تفلیس زندگی می‌کردند، پیروسمانی به عنوان خدمتکار، در خانه‌های ثروتمندان کار می‌کرد و خواندن و نوشتن به دو زبان گرجی و روسی را فرا گرفت. در سال ۱۸۷۶، او به زادگاهش بازگشته و به عنوان یک چوپان مشغول فعالیت شد. پیروسمانی به تدریج، خودآموختهٔ نقاشی شد. یکی از تخصص‌های او نقاشی روی برزنت مشکی بود. در سال ۱۸۸۲، او به همراه نقاش خودآموختهٔ دیگری به نام گیورگی زازیاشویلی، یک کارگاه نقاشی برپا کردند که تابلوهای خود را در آنجا ساختند. در سال ۱۸۹۰، پیروسمانی به عنوان راهنمای راه آهن کار می‌کرد. او در سال ۱۸۹۲، شراکتاً یک مزرعهٔ تولید لبنیات در تفلیس بر پا کردند، که در سال ۱۹۰۱، پیروسمانی آن را رها کرد.

پیروسمانی در طول عمرش تهیدست بود؛ چرا که او عشق را بر ثروت ترجیح داده بود. پیروسمانی دلباخته‌ی بازیگری فرانسوی شده بود و برای این که او را تحت تاثیر قرار بدهد خانه و زندگی‌اش را فروخت و با پول آن یک‌میلیون شاخه گل رز برای او خرید. متاسفانه این اقدام تاثیری در جلب محبت این هنرپیشه فرانسوی نداشت و او دست رد به عشق او زد. پیروسمانی سال‌های آخر عمرش را زیر پله یک خانه زندگی می کرد و در آخر هم همانجا مرد. بعد از مرگ این نقاش، تابلوها و آثار هنری‌اش به ارزش میلیون‌ها دلار فروخته شد. امروزه می‌توانید در موزه ملی سیقناقی در مورد داستان غم انگیز زندگی‌اش بشنوید و از تابلوها و آثارش دیدن کنید.