" گیون ، صدای من "

روی تاب نشسته بودم و پا های کوچیک و کوتاهم رو توی هوا تکون میدادم که باعث میشد نسیم خنکی ایجاد بشه ولی نمیتونستم حسش کنم....نه تو اون هوای وحشتناک و سرد ژاپن تو پاییز بدنم زیر اون شال گردن که کادوی یوکی عرق کرده بود ولی باز هم هوا سرد بود دهنم رو باز کردم تا یوکی رو صدا بزنم... شوکه با چشم های گشاد شده ام به یوکی ، هیراگی و شیزو خیره شدم نمیتونستم حرف بزنم؟ چه مسخره

دستام رو مشت کردم ، جوری که رد ناخن هام روش یادگاری بمونه و هوای سرد و یخ رو توی. ریه هام پر کردم که باعث شد سوزش بدی رو تو شش هام حس کنم و بینیم بی حس بشع فریاد زدم یوکی! ولی...صدای نشنیدم کجا دارید میرید !؟ یوکی!؟ هیراگی!؟ شیزو!؟ منو....ترک نکنید...منم میام...یوکی! تو رو خدا....یوکی! یوکی! داشتم می لرزیدم ، ترسیده بودم ، نه...نه دوباره نه ، نمیخوام تنها بمونم ، دردناکه.....نه نه..... ن...نمیتونم...حرف بزنم؟....من..." صدام رو گم کردم "

ناگهان از خواب پرسیدم ، می‌تونستم نسیم خنکی که از در نیمه باز بالکن که پرده جلوی آن را کشیده و خراش داده بود روی پوست عرق کرده و موهای خیسم حس کنم ، آن حس چندش آور ترش بعد خواب تو دهانم را حس کردم ، آرام با دستانی که معلوم بود هزار سال است رویش کرم نرم کننده نخورده پتوی قدیمی را کنار زدم و از روی کاناپه بیدار شدم....مادرم اگه متوجه میشد اینجا خوابیم به شخصه منو سرزنش و سرکوب می‌کرد با صدای دورگه ام زمزمه کردم یه خواب بود....

چشمم اشک آلود شد و مثل همیشه....بعد دیدن خواب یوکی گریه کردم...ولی حداقل خوشحال بودم که...صدام هنوز هست...تا بتونم برای یوکی هق هق کنم..و آهنگ اونو بخونم