مثال آن چشمه‌ی ساکن ..._!

تیک تاک عقربه‌های ساعت چشم هایم را ب بند کشیده است... چشم هایم زیر زلف، زاریِ بویِ زلفت را می‌کند.... چشم هایم کشتی غرق شده در اقیانوسی‌است ک دیگر موج ها بر او تاثیری ندارند... دیوانه‌ام از دیوانِ دنیایم ک در دیوارِ دیوان است ، دیوانی ک بر دیوار دیارم درد می آورند... من مرده‌ام، تنها از سایر تن‌ها، پر از خالیِ بی پایان، پر از داد بر این دنیا ک چکش غم را بر بغض گلویم می‌کوبد گردنم خم شده‌است مانند چند لحظه قبل از افتادنِ درختی ک قطع شده است... نفس های عمیقی می‌کشم تا شاید بویِ گذرت بخشی از هوایی باشد ک دلم را نوازش می‌کند... دلم اکنون گوشم را کر کرده‌است ولی ساکت است تا شاید صدای قدم هایت نت‌های آهنگ بیداری‌ام شوند..

در تاریکیِ ذهنم دیگر کرم های شب تاب هم نمی درخشند... زیورِ دلم از زاری زنگ زده است. نیستی و سرمایِ نبودت، خوشیِ گرمایِ وجودت را در ذهنم حبس کرده است و من، یخ زده در جایم می‌سوزم... نیستی...نیستی تا ببینی در بیابانِ قلبم، زیر باران می‌رقصم... نیستی و من را فرهاد کوه غمم کردی... نیستی تا من در اوجِ موجِ خنده‌ی چشمانت غرق شوم...

جهت اتمام >

جهت اتمام>