دلنوشته p3:)

آری تو شبیه به پنجره هستی... پنجره ای که به هنگام سحر با باز شدنت به منه گیج و منگ خواب و خسته ؛ با نسیم ات جانی تازه میدهی پنجره ای که به من نور حیاط میتابانی و امید را نشان میدهی که زندگی همیشه تاریک نیست ؛ نشان میدهی که گاهی در عمق سیاهی نوری از واهمه ای خوشبختی هست

پنجره ای که میتوانم از آن هزاران منظره زیبا را ساعت ها تماشا کرده و محو آن شم ؛ در آن فرو رفته و ساعت ها درون زیبایی های اون غرق شوم پنجره ای که به هنگام شب جلوه عشق را به من نشان میدهد ؛ آن صورت مثل ماه ؛ آن دو چشم مانند ستاره ؛ و آن موهای تا کمر که تمام این جلوه ها در خود گم می‌کند میتوانم غرق شدن در آسمون آن موها را احساس کنم ؛ حسی شیرین و وصف نشدنی

و در نهایت پنجره ای که با دیدنش هزاران خاطره در من زنده شده و درونم شروع به فوران می‌کند فورانی از غم ها و شادی ها

تا پای جان این پنجره را دوست دارم او زیبایی جهان من است.