غذاهای عجیب

هاگیس یک است که حاوی کنده گوسفند (قلب، جگر و ریه‌ها) است که آن را با پیاز، بلغور، جو دوسر، زیره، ادویه‌جات، ترشی جات و نمک و آب مخلوط کرده و درحالی که به طور سنتی در معده حیوان حبس شده است پخته می‌شود؛ اصلا به نظر جذاب نمی‌رسد. Haggis در تمام سال در سوپرمارکت‌های اسکاتلند به طور گسترده‌ای در دسترس است و برندهای ارزان‌تر هم به جای معده واقعی گوسفند، از پوست‌های مصنوعی برای بسته بندی استفاده می‌کنند.

نام این غذا در اصطلاح ژاپنی به معنی ” بچه های سفید ” است ولی در اصل کیسه های اسپرم ماهی بادکنکی، قلابچه ماهی یا ماهی کاد است. ظاهر این غذا شبیه به حبابهای سفید لزج مانند یا مغز کوچک شده انسان است و طعم شیرینی همچون فرنی دارد.

در بازارهای ژاپن هیچ وقت هیچ یکی از قسمتهای ماهی تن دور ریخته نمی شود؛ حتی چشمهای این ماهی از سر جدا شده و به قیمت ارزانی در بازارها بفروش می رسد. برای پخت این چشم ها می توان آنها را جوشاند، بخار داد و با سس سویا یا سیر چاشنی دار کرد.

این تخم اردکهای بارور شده با جنین اندکی رشد یافته در درونش بصورت زنده آب پز شده و سپس با جدا کردن قسمتی از پوسته با چاشنی های نمک، چیلی و سرکه سرو می شود.

یکی از غیرمعمول ترین سوپهای جهان Gaeng Kai Mot Daeng است؛ در تهیه این غذا از تخم های مورچه، جنین های کوچک مورچه های سفید و تعدادی بچه مورچه برای بیشتر کردن طعم ترش آن استفاده می شود. اگر بتوانید این غذا را بخورید طعم آن نسبتا تند و تیز و کمی شبیه به طعم میگوست.

بینی دقیقا یک انتخاب خوب و مناسب بعنوان یک غذا نیست ولی کانادایی های ماجراجو دست از این تجربه هم برنداشتند؛ تجربه خوردن خوراک بینی. بینی ها با پیاز و ادویجات مختلف جوشانده شده ، موهای آن خارج ومجددا جوشانده می شوند؛ سپس بریده شده و بصورت آبگوشت سرو می شوند.

یکی از غذاهای سنتی اینویتی ها muktuk است؛ این غذا از پوست و چربی یخ زده وال تهیه شده و بصورت خام و یا ترشی افتاده شده صرف می شود. این غذا شبیه به کلوچه های شیرین چندلایه است؛ لایه های آن عبارتند از: پوست( با طعمی شبیه به طعم فندق)، چربی ( جویدنی) و لایه محافظ بین آن ( که جویدنی تر است).

برخی افراد در چین باستان این کار را می کردند؛ داستان آنها نسل به نسل ادامه یافت و در حال حاضر به رسمی معمول تبدیل شده است. تخم ها ( معروف به تخم های صد ساله یا pidan) ماهها زیر خاکستر، نمک و خاک رس گذاشته می شدند و در این مدت زرده ها سبز پررنگ شده و بوی بد سولفور از آن بلند می شود.

بسیاری از افراد گوشت را همراه چربی آن صرف می کنند ولی اوکراینی ها یک گام فراتر رفته و تنها خود چربی را می خورند. این چربی ها معمولا ورقه ای و سپس دودی شده و در سلولهای خنک سالها نگه داشته می شوند و پس از سالها برشهای نازکی از آن همراه با نان چاودار خورده می شود. اوکراینی ها به این خوراک بسیار علاقه دارند تا جاییکه جشنی هم برای آن به راه انداخته اند.

پایی تهیه شده از ماهی که در جشن تام بوکک( 23 دسامبر) سرو می شود. این غذا بومی روستای کورنیشی موس هول در انگلیس است. بر طبق افسانه ها تام بوکک دریانوردی متعلق به قرن شانزدهم میلادی بود؛ این قهرمان افسانه ای در عصر اول دسامبر در هوایی طوفانی به دریا رفت و در 23 همین ماه با صید بسیاری بزرگی به خانه برگشت؛ این صید بقدری بزرگ بود که توانست تمامی ساکنین گرسنه روستا را سیر کند.