کلیه و دمنه مرغ ماهی خوار

مرغ ماهی خواری کنار آبگیری برای خودش خانه ساخته بود. هر روز به اندازه نیازش ماهی گرفت و روزگارش را در خوشی و آسایش سپری میکرد. اما وقتی پیر و ضعیف شد دیگر نتوانست شکار کند. با خودش گفت: «حیف از عمرم که مثل باد گذشت و از آن به جز تجربه چیزی نصیبم نشد که در زمان پیری بتواند کمکم کند.

حالا که امروز نیرویی ندارم باید کارم را با حقه و کلک پیش ببرم و غذای هر روزم را از این راه به دست آورم. با این فکر مثل آدمهای غمگین کنار آب نشست. خرچنگ او را از دور دید. جلوتر آمد و گفت: « می بینم که غمگینی!». مرغ ماهی خوار گفت چرا ناراحت نباشم وقتی هر روز یکی دو تا ماهی میگرفتم و با آن روزگارم را میگذراندم

و زنده بمانم؟! تازه این کار هم چندان کاهشی در تعداد ماهی ها ایجاد نمی کرد. اما امروز دو صیادی که از اینجا می گذشتند به همدیگر گفتند:《فلان جا ماهی های بیشتری دارد، وقتی آن ها را شکار کردیم به سراغ این ها می آییم. اگر وضعیت این باشد باید فاتحه خودم را بخوانم.》

و زنده بمانم؟! تازه این کار هم چندان کاهشی در تعداد ماهی ها ایجاد نمی کرد. اما امروز دو صیادی که از اینجا می گذشتند به همدیگر گفتند:《این آبگیر ماهی های زیادی دارد باید فکری برایشان کرد.》 یکی از آنها گفت:《فلان جا ماهی های بیشتری دارد، وقتی آن ها را شکار کردیم به سراغ این ها می آییم. اگر وضعیت این باشد باید فاتحه خودم را بخوانم.》

خرچنگ رفت و ماهی ها را خبر کرد. همه پیش مرغ ماهی خوار آمدند و به او گفتند:《زنده ماندن تو بستگی به زاد و ولد ما دارد. صلاح کار ما را درچه می بینی؟!》

ماهی خوار گفت:《نمی توانم در این مورد چیزی بگویم چون غیر ممکنه است بتوانید در برابر صیاد مقاومت کنید. با این حال در این نزدیکی آبگیری را می شناسم که آب بسیار زلالی دارد.