مَحوِ چَشمانَش شُدهِ

در چشمانش سیاهی قابل دیدن بود. اما.. اما من جذب ان چشمان بودم. سیاهی شب نیز در چشمانش موج میزد و با ان موهای سیاه، کامل شده بود. اگر خشمگین بود چشمانش قرمز میشدند، اگر ناراحت بود حاله ای از سبز در چشمانش موج میزد، اگر هم بی احساس بود سیاه. پوستش مانند برف سفید و لبانش سرخ به رنگ رز های سرخ.رزالین، دختر شب. لقبش که دختر شب است.

امروز قرار است به دیدنش بروم. با کلی ذوق از تخت بلند شدم و به سمت اشپزخانه رفتم. صبحانه خوردم و حاضر شدم. گفتم زشت است اگر دست خالی بروم پیشش و رفتم کادو بگیرم. او از چیز های قدیمی و سیاه خوشش می اید، پس به سمت مغازه ی گل فروشی رفتم چون وسایل سیاه کم پیدا میشوند و من زمان گشتن را ندارم. گل رز سیاه. پسندیده است. موقع خریدن دسته گل گوشیم زنگ خورد.

:«بفرمایید؟» :«اقای تام فلورین؟» :«بله خودم هستم» از بیمارستان تماس میگیریم. مادام رزالین فلورین همسر شما در اثر تصادف با ماشین در وضعیت حادی هستن. اسم بیمارستان هم بیمارستان اتحاد.» چی؟. گوشی از دستم افتاد. سریع به سمت ماشین حرکت کردم و روشنش کردم.تو راه حالم خیلی خیلی بد بود. نکنه طوریش بشه؟ نکنه اسیبی ببینه؟ لطفا ساکت شو مغز عزیزم.

بلاخره به بیمارستان رسیدم. مشخصات رز * رو دادم و ادرس اتاقش رو گرفتم. چشمان قشنگش بسته بود و دیگه با اون لبخند زیبا بهم خیره نگاه نمیکرد. ﴿ادامه پارت بعد ﴾ *رز مخفف اسم رزالین است *