ولفگانگ آمادئوس موتسارت

ولفگانگ آمادئوس موتزارت (Wolfgangus Theophilus Mozart) ملقب به موزارت یکی از برترین آهنگسازان است که آثار او در سراسر دنیا شناخته شده می باشد. او با ساخت ملودی های زیبا و ظرافت آنان، توانسته است آثار ماندگاری را در دنیای موسیقی به ثبت برساند. موتزارت در دوران زندگی اش آهنگسازی های زیادی را انجام داد و همچنین آثار مختلفی را به ثبت رساند که نشان از ابداع سبک جدیدی از موسیقی توسط او بود. امروزه این سبک ها را با نام های سمفونیک، کنسرتانت، اپرا، کرال و مجلسی می شناسند.

موتزارت در ۲۷ ژانویه ۱۷۵۶ میلادی (۷ بهمن ۱۱۳۴ شمسی)، در سالزبورگ واقع در روم باستان (اتریش امروزی) به دنیا آمد. پدرش لئوپولد نام دارد که از معماران مطرح و آهنگسازان فرعی و معاون ارکستر امپراطوری روم بود. لئوپولد در آگزبورگ به دنیا آمده بود و مادر موتزارت، ماریا پرتل نام داشت. ماریا پرتل در خانواده با موقعیت اجتماعی متوسط که پدرش در اداره محلی کار می کرد، به دنیا آمد. موتزارت ۶ خواهر و برادر داشت که در همان کودکی جان خود را از دست دادند و تنها خواهرش ماریا آنا نام دارد که در آن زمان زنده مانده. توانایی و استعداد او از همان کودکی توسط پدرش که هنرمند بود شناخته شد و در سن ۳ سالگی به کمک مادر با آلات موسیقی چون کیبورد و ویولون آشنا شد و در پنج سالگی با استفاده از آنان آهنگسازی را شروع کرد. در ۶ سالگی ولفگانگ، به همراه خانواده اش در نمایشگاهی بین المللی که در سال ۱۷۶۲ میلادی (۱۱۴۰ شمسی) در مونیخ برگزار شد، موتزارت و خواهرش به عنوان کودکانی نابغه شناخته شدند.

ولفگانگ تا ۱۷ سالگی به طور جدی موسیقی را دنبال کرد و علاقه او روز به روز به موسیقی بیشتر می شد. او در این سن توسط پدرش به تور بزرگی که در اروپا برگزار شد، فرستاده شد تا در آنجا مهارت های خود را محک بزند، سپس او مجددا سه سفر را با این عنوان به ایتالیا داشت. پس از بازگشتش به سالزبورگ اشتیاقی داشت تا دنیا را ببیند و با هنر های کشور های مختلف آشنا شود. او در این سفرها با یوهان کریستین باخ در لندن دیدار کرد که در ساخت چندین آثار به او جهت ساخت آهنگ های نوین کمک کرد. یکی دیگر از سفر های این خانواده پس از اقامت در سالزبورگ، به مقصد ایتالیا انجام شد که به مدت دو سال از سال ۱۷۶۹ میلادی (۱۱۴۷ شمسی) طول کشید. لئوپولد به همراه پسرش ولفگانگ در بولونیا با جیووانی باتیستا مارتینی و جوزف میسلیوچک ملاقات کرد و این ملاقات منجر به حضور موتزارت به عنوان عضوی از آکادمی فیلارمونیکا گردید. موتزارت در سال ۱۷۷۰ میلادی (۱۱۴۸ شمسی) در میلان اپرای “Mitridate re di Ponto” را اجرا کرد و با استقابل مردم، زمینه ای شد تا مجددا در سال ۱۷۷۲ میلادی (۱۱۵۰ شمسی) اپرای Ascanio in Alba را در همین شهر برگزار کند. اپرای بعدی نیز به نام اپرای Lucio Silla در میلان اجرا شد که جییوانی د گامرا آن را تدوین کرده بود. موتت (Motet) یک از اشکال برتر چند صدایی در موسیقی رسانس است که موتزارت آن را در اواخر سفرش به ایتالیا، به صورت تک نفره اجرا کرد.

موتزارت در نهایت بر اثر درد و تورمی که او را از پا درآورده بود، در ۱۷۹۱ میلادی (۱۱۷۰ شمسی) توسط همسرش تحت مراقبت قرار گرفت. موتزارت در ساعت ۱۲:۵۵ در تاریخ ۵ دسامبر ۱۷۹۱ میلادی (۱۴ آذر ۱۱۷۰ شمسی) در ۳۵ سالگی فوت کرد. هنوز علت مرگ او در حاله ای از ابهام است ولی عدم امکانات پزشکی می تواند دلایلی باشد که باعث مرگ او شده بود. مراسم تشییع او در وین و پاراگ با استقبال خوب مردم برگزار شد که از محبوبیت این شخص هنرمند علاوه بر آهنگسازی خبر می دهد. موتزارت در گورستان سنت مارکس واقع در وین همانند آداب و رسوم دیرینه، در یک قبر مشترک به خاک سپرده شد.

آثار مهم موتسارت: سمفونی شماره‌ی چهل ،سمفونی شماره‌ی چهل و یک (ژوپیتر) ، اپرای عروسی فیگارو ، کنسرتو کلارینت ، سینفونیا کنسرتانته ، موسیقی کوچک شبانه (یک سرناد کوچک)